De Grote Oversteek - De overkant

Wauw, het was geweldig, bijzonder, intens, snel, speciaal en naja ik kom superlatieven tekort! We hebben er 16 dagen overgedaan en we zijn veilig aan de overkant gekomen. Op de dag van vertrek waren we allemaal behoorlijk gespannen en zenuwachtig. Maar het ging eigenlijk echt geweldig. De jongentjes waren de eerste anderhalve dag zeeziek, maar hebben vervolgens echt nergens meer last van gehad. Hoe zij zich door de boot bewegen is echt bijzonder. Want vergeet niet, de boot ligt geen moment stil, we zijn eigenlijk altijd in beweging we rollen van de ene naar de andere kant, of je nou wakker bent of slaapt altijd moet je je evenwicht houden. Voor ons is dat afentoe al lastig, maar kun je je voorstellen hoe dat is als 1,5 jarige en je kunt pas een half jaartje lopen? Nou pieter gooit zich gewoon op het goede moment door boot en komt vrijwel altijd veilig aan de overkant. Echt zo bijzonder hoe de kinderen zich zonder enige moeite hebben aangepast. Mees staat soms in de kuip en bij een golf spring ik dan op om hem op te vangen, maar hij valt gewoon helemaal niet en kijkt mij aan met een gezicht van :'ehh, waar maak je je nou druk om, ik sta nog hoor'. Wij zelf werden afentoe helemaal gek van het geschommel, we hebben menig nacht slecht geslapen en hoe vaak er wel niet een mes, beker of iets anders op de grond is gedonderd. Maar je hebt er maar mee televen. En dat lukte ook prima.

We hebben werkelijk waar kei-en keihard gevaren! We hebben een gemiddelde snelheid overall van 7,2 gevaren met een nieuw record voor de Elena van maarliefst 12,4 knoop!! De eerste week hebben we erg veel wind gehad en gingen we echt als de brandweer, de tweede week was er iets minder wind, we hebben zelfs een nacht moeten motoren. Maar de laatste paar dagen liepen we weer heel erg hard.

We zijn een paar keer andere schepen tegen gekomen, twee schepen zelfs twee keer. Op minder dan 4 mijl kruisen we elkaar. Zo bijzonder, op zo'n inmense oceaan je koers moeten bijstellen voor een ander schip.

De reis opzich was natuurlijk één groot hoogtepunt maar de hoogtepunten voor mij waren de walvissen en Sinterklaas. Op een ochtend, de parasailor stond op, zag Adam opeens een vlek in het water, walvissen! Het waren twee prachtige walvissen van maarliefst 8 meter lang. Deze twee geweldige dieren zijn zo'n drie en een half uur bij ons geweest, en we hebben dus uitgebreid de tijd gehad om ze te analyseren en te bekijken. Onze conclusie was uiteindelijk na veel overleg: Mink whale. Wat een bijzondere beesten.
Het andere hoogtepunt was Sinterklaas! De Goed Heilig man kwam ook een kijkje nemen op de Elena. De jongens mochten in de dagen ervoor om de dag hun schoen zetten en het was elke keer een feest om de cadeautjes uit te pakken! De ene keer chocolade, de andere keer weer een gave shovel. Op 5 december hebben wij tijdens het middagdutje van de kinderen zelf Sinterklaas gevierd, we hadden voor elkaar een cadeautje gekocht en gedicht gemaakt en er waren nog wat cadeau's uit Nederland. Onder het genot van een glaasje Rosé hebben we een heerlijk gezellig middagje gehad. Veel gelachen om alle gedichten waarin we elkaar bekritiseren en complimenteren. Na het slaapje van Mees en Pieter kwam Sinterklaas langs! Maarten had een baard en mijter mee vanuit Nederland en met een rode doek omgeslagen was ie net echt! Wij waren binnen met kinderen toen hij de cadeautjes kwam brengen. Mees vond het doodeng en klom op papa's schoot, Pieter vond het werkelijk prachtig en wilde achter sinterklaas aan naar buiten maar dat konden we net voorkomen. De kinderen hebben heel erg veel leuke cadeau's gekregen en waren in de wolken. Dagenlang wordt er niet naar het oude speelgoed omgekeken.

De mannen waren wat vissen betreft deze oversteek erg in vorm! We hebben maarliefst 7 vissen gevangen (alleen maar Dorade) met een totaal gewicht van 17.8 kilo! We hebben heel vaak Dorade gegeten, heerlijk visje. Verwerkt in pasta's, curry's of op de huid gebakken helemaal top! We zijn helaas één lure (aas) kwijtgeraakt, onze master squid, de wahoo tackel. Hier hadden we al een paar keer vis mee gevangen maar de laatste dorade ging er mee vandoor. Maar mannen mijn complimenten! Wat zijn wat eten betreft behoorlijk zelfvoorzienend.

Over eten gesproken, we hebben heerlijk gegeten. We hebben tot op vrijwel de laatste dag verse fruit gehad en we hebben zelfs verse groete (kool en aardappels) over. Ook zit er nog behoorlijk wat vlees in de vriezer door de vele gevangen Dorades. We hebben heerlijke happy-our momenten gehad (elke dag om half 5) met cola, bier en wat lekkers, een toastje of chips ofzo.

Gelukkig genoeg hebben we geen enkele zware storm gehad. Wel een aantal regenbuien maar niets dramatisch. We zijn er wel afentoe met z'n 4en uitgeweest om de parasaloir (soort spinaker) naar benden te halen en een keertje waren we te laat en moesten we wachten tot de squall (ministorm met veel regen en in ons geval een klein beetje extra wind over gewaaid was, maar verder hebben we echt enorme mazzel gehad en zijn er geen enge momenten geweest. (dit heb ik geschreven op de oceaan, 24 uur voor aankomst, het blijkt nu wel, nooit te vroeg juichen! We hebben in de laatste nacht nog een squall gehad waarin Leonie tijdens haar nachtwacht 40(!) knopen wind had! Dus dat was nog wel een echte storm. Gelukkig was hij met een kwartier voorbij en was het vooral veel regen, maar we waren wel allemaal wakker.)Mijn nachtwachten zijn allemaal prima verlopen. Elke ochtend om vijf uur begon mijn wacht. Heerlijk buiten zitten, van de stilte genieten en lezen. Ook zijn er een aantal taken, ik bakte altijd brood (met de broodbakmachine weliswaar) voor de lunch, vulde de waterflesje en ik zorgde ervoor dat het ontbijt klaar stond. Mees en Pieter zijn meestal tusssen 7 en acht al wakker dus die entertainde ik dan tot Adam en Leonie ook wakker waren. Daarna met z'n allen ontbijten en de dag was weer begonnen. Soms sliep ik wel eens bij tijdens het slaapje van de kinderen als ik echt heel erg moe was, maar meestal hield ik het wel vol tot 8 uur 's avonds.

Waarschijnlijk ben ik tientallen dingen vergeten te vermelden, maar dit een beschrijving van een gewelige overtocht, van een bijzondere reis.

Om 20.44 lokale tijd zijn we aangekomen in ST. Lucia, we zijn gewoon de faking oceaan overgestoken!! Onbeschrijfbaar gaaf! We werden opgewacht met rumpunch en de kindjes waren ook wakker en vonden het geweldig om weer aan land te zijn. We hebben na de rumpunch met z'n viertjes in de kuip (toen we eenmaal goed vastlagen en de kinderen weer naar bed waren) nog getoost met een fles Champagne en even de reis besproken. Leonie was heel moe, dus die ging naar bed en Adam, Maarten en ik gingen nog even wat drinken in de sailor's bar. Dat was heel gezellige en we hebben ook al met een paar locals geïntegreerd.

Dit is het voor nu, foto's en filmpjes volgen zo snel mogelijk!

Ps het is hier 5 uur vroeger, dus nu tien uur 's ochtends dus we hebben nog niets van het eiland gezien, maar ook daar komt snel verandering in!

De Grote Oversteek

hallo lieve allemaal,

Over een paar uurtjes is het zover!! Vandaag steken wij de Atlantische Oceaan over! Vandaag gaan we een tocht maken van maarliefst 2700 nM! dat is ongeveer 5000 kilometer. Van Gran Canaria naar St. Lucia. We verwachten er ongeveer 17-21 dagen over te doen. Heel spannend, maar ook heel erg leuk. We zijn met zijn 6en aan boord. Adam, Leonie, Maarten (vriend van Adam) en kids. Hoe zou het met de kinderen gaan? worden ze erg zeeziek, zullen ze zich een beetje vermaken, vinden ze het wel leuk? Hebben we genoeg eten bij ons? zal alles goed gaan? Duizenden vragen spelen door ons hooft. Maar we hebben overal rekening mee gehouden en we zijn heel erg goed voorbereid. Dus ik weet zeker dat het een fantastische toch zal worden!

Omdat we met 4 volwassenen zijn zullen we wachten van drie uur draaien, drie uur wacht, negen uur slaap/vrij. Mijn wachten zullen zijn van 05.00-08-00 en van 17.00-20.00.
Kijk regelmatig op www.elenaopreis.nl want daar zullen we dagelijks op posten en positie bijhouden.

En ik weet nu ook wat ik ga doen als ik aan de overkant ben! Ik stap af van de Elena en ik ga mee met de Hartbeat! Een Truly Classic 87. Martin en Esther met hun twee dochters, Janel (4) en Floor (2). www.atlantic-tour.com
Als ik aan de overkant ben hier meer over!

Heel veel liefs en tot over 17 dagen!

ARC leven: feestjes, werken, borrelen, stocken en veel Engels spreken

Zo is ongeveer een beschrijving van het leven hier.

De zeiltrip van Corralejo naar Las Palmas was heel mooi. Het was een tochtje van 100 mijl en we hebben er 12 uur overgedaan. We hebben, dankzij het nieuwe onderwaterschip, een gemiddelde snelheid gehaald van maarliefst 8,3 knoop! Zo zijn we in no time aan de overkant! Voor degene die niet weten wat de ARC is: het is een Atlantic Rally for Cruisers. Een soort georganiseerde oversteek. Ongeveer 215 boten steken op 22 november tegelijkertijd de Atlantische oceaan over. Er worden verschillende seminairs georganiseerd over bv bevoorading, weer, communicatie en rigging (de mast en stagen), er zijn vele feesten (later hier meer over) en de ARC-staf staat altijd klaar om je te helpen

En nu liggen we al een poosje hier, op steiger R, het familie ponton. Vrijwel alle ARC-boten met kids liggen aan deze steiger. Het is dus altijd een drukte van belang met rennende, spelende en gillende kinderen, heel erg gezellig. Op alle boten is men aan het klussen, de laatste voorbereiding worden gedaan, alles wordt gecheckt en gedubbelcheckt en er heerst een gezamenlijk spanning.

Een van de dingen waar de ARC bekent om staat zijn de feesten! Elke dag is er van 18.30-19.30 Happy Our waar vele mensen wat komen drinken en waar de gelegenheid is om te netwerken. Er is een welkomstparty geweest waar Leonie en ik uit ons dak zijn gegaan op een hele goede band, er is een kidsbeachparty geweest waar er allerlei leuke dingen voor de kids werd georganiseerd en ga zo maar door. Het geweldigste feest voor mij was de Fancy-dress-party van gisteren (woensdag 18 november). Niemand van de Elena had zin om te gaan, maar ik werd door A Small Nest (bevriende Belgische boot) en Sunboy (bevriende Australische boot) overgehaald om toch te gaan. Aangezien je verkleed moest viste ik een rode pruik uit de verkleedkist, verfde mijn nagels rood en trok een kort,sexy zwart jurkje aan. Ik was... ja wie was ik eigenlijk? Meisje in rood en zwart ofzo. Iedereen had enorm zijn best gedaan op de outfits en er liepen smurfen, incredibles, star-wars en greace figuren rond. Helemaal top! Ik had met mijn korte jurkje ook behoorlijk wat bekijks door het manvolk en ik heb me prima vermaakt. Vooral natuurlijk omdat de drank gratis was!!:P Ik was rond drie uur 's nachts thuis en ik ben heel blij dat ik toch gegaan ben. Nog een positief ARC punt mijn engels verbeterd met de dag, er zijn we wat Nederlanders maar heel wat van onze borrelconversaties worden in het Engels gevoerd, dus wanneer ik terug kom ben ik een volleerd speaker.
De feesten zijn de leuke kant van het verhaal, maar de andere kant is toch dat het keihard werken is vooral deze laatste week. We hebben enorm veel inkopen gedaan (70 liter melk, 60 liter water, ruim honderd blikjes bier, tientallen blikken met groenten, fruit en vlees en ga zo maar door!) en al dit eten moest natuurlijk ook weg worden gestouwd. Gelukkig zijn de vader en moeder van Leonie op bezoek (en voor twee dagen de oma van Leonie ook) en die helpen ons geweldig. Zo'n wereldreis is hard werken. Adam is elke dag aan het klussen om de laatste dingen op orde te krijgen, maar we hebben er allemaal enorm veel vertrouwen in, aan de voorbereiding zal het in iedere geval niet liggen!

O, nog een niet te vergeten punt, met de komst van Leonie's ouders zijn er ook heel veel cadeautjes voor mij gearriveerd! Papa, Mama, Koen en Jette hebben zich enorm uitgesloofd en voor de komende 4 weken geen gebrek aan drop en muziek. Ook ga ik heerlijke pepernoten bakken want we vieren Sinterklaas aan boord, speciaal uit Nederland is er een zakje speculaaskruiden mee gekomen! Ik heb nog een mooi paars hemdje van Jette gekregen zodat ik ook in het midden van de oceaan er nog goed uit kan zien. Dus jongens, bedankt hiervoor.

Met ons en de kinderen gaat het helemaal top en we genieten nog steeds met volle teugen. Van zowel het weer, als het bedrijvige sfeertje hier, als van elkaar. Het is nog steeds heel gezellig aan boord en ik ben blij dat ik met Adam, Leonie, Maarten en Mees en Pieter de oceaan over mag steken!

Vlak voor we vertrekken zal ik nog een keer bloggen, maar nu ga ik naar bed, morgen weer een drukke dag!

PADI Open Water Diver!

Met het vooruitzicht dat we op de Canarische eilanden minstens een week op dezelfde plek zullen zijn is het plan ontstaan om hier een duikcursus te gaan doen. Adam en Leonie hebben allebei hun Padi en hebben mij helemaal enthousiast gemaakt met mooie verhalen. Ik blader een beetje door de Lonely Planet en ik zie dat er in Corralejo een goed duikcentrum zit. In Corralejo zullen we door het bezoek van Carine en Marius en hun twee kiddos een week blijven liggen. Ha, dit is het moment! Ik mail een aantal keer met Martha van het centrum om alles te regelen en wanneer ik maandag 2 November om half negen op de stoep sta gaat het eindelijk beginnen! Ik moet een hoop papier werk invullen, veel tekenen en ik krijg mijn cursus boek uitgereikt, een dik engels (!) boek van 283 bladzijden en een DVD. Ik krijg te horen dat ik om drie uur terug moet komen voor mijn eerste zwembadduik! Maar dan moet ik wel eerst even module 1 lezen. Ik ben maarliefst 3 ½ uur bezig met het eerste hoofdstuk, in totaal 74 bladzijden. Het is Engels, dus leest ik het niet zo snel en dan is t ook nog eens heel technische met allemaal nieuwe woorden en termen. Maar ik krijg het op tijd af, en dan is t zover... ik ga mijn eerste zwembad duik maken!! Het is heel erg leuk en spannend, maar voelt ook al meteen heel vertrouwd, het ademen onderwater is meteen een tweede natuur. We oefenen de basis dingen zoals dalen en stijgen door middel van je BCD (jas waar meer of minder lucht in geblazen kan worden) en het in en uit doen van de Regulator (ding waar je door ademt) en natuurlijk alles klaarmaken en na het duiken uit elkaar halen en opruimen. Ik moet de volgende dag om 1 uur present zijn van mijn volgende duik, maar ik moet nog wel module twee en drie lezen. Ik ben een hele avond en de volgende ochtend onder de pannen. Maar ook mijn volgende zwembadduik is geweldig! We oefenen O.A. wat je moet doen als er iets gebeurd, bijvoorbeeld als je lucht op is. De volgende dag begint het echte werk! Ik mag in zee duiken!! Om half negen 's ochtends moet iedereen present zijn, dan maken we de spullen in orde en gaan we naar de boot. We varen naar de duikspot, gaan voor anker en maken ons klaar. Dat is nog best een kunstje, wetsuit dichtritsen, flippers aan, duikbril op, fles omdoen en dat allemaal op een wiebelende boot. Maar het is het meer dan waard! We springen in het water en dalen af naar zo'n vijftien meter. Daar gaan we rond zwemmen. We zien een heleboel mooie vissen, een slapende haai (kleintje maar hoor) en het thuis van een groep van wel 10 roggen! Hele grote roggen van meer dan anderhalve meter in doorsnee, liggen op en naast elkaar of zwemmen wat rond. We kunnen heel dichtbij komen en bewonderen deze prachtige beesten ademloos! Helaas raakt iemand z'n tank leeg, waardoor we weer allemaal naar boven moeten. Maar het was echt geweldig! We varen terug naar de kant, waar onze flessen weer gevuld worden voor ronde twee. Tijdens mijn tweede duik moet ik nog wel wat oefeningen doen, zoals het uitblazen van mijn masker en samen ademend moeten stijgen. Maar ook deze keer is er van alles te zien. We zien nu zelfs een zwemmende haai! Heel erg gaaf, wel spannend maar niet eng. Je bent zo een met de natuur dat het helemaal geen bedreiging is, als je zwemt is het veel griezeliger want dan kun je niet zien wat er is, maar zo duikend, op ooghoogte met zo'n prachtig dier is het helemaal niet angstaanjagend meer. Ik ben helemaal vol van indrukken en ik vind het duiken echt te gek, je ziet zoveel meer dan wanner je snorkelt! 's Middags moet ik nog een zwembad duik doen om nog wat oefeningen te doen en het examen te maken. Want ik heb ondertussen ook nog module 4 en 5 gelezen. In twee dagen heb ik het hele boek uit, ik ben wel helemaal gaar, maar mijn engels heeft een flinke boost gehad. Ik haal het examen ruim, met een score van 92%. Donderdag mag ik nog twee zeeduiken doen, en hoewel ik nu geen haai zie is het ook helemaal te gek. We zien Barracuda's (van die vissen met heel veel tanden), trompetvissen en murenen en nog heel veel andere mooie en bijzondere vissen.

Ik slaag voor mijn cursus en mag mezelf nu een PADI Open Water Diver noemen! Yes, ik ben trots op mezelf en heel blij dat ik de kans kreeg om dit te doen. Ik zal er m'n leven lang plezier van hebben! Ik vind het heel lief van Adam en Leonie dat ik vier dagen vrij heb gekregen om te duiken en te studeren! Ik kijk enorm uit naar de Carieb, waar ik ook zeker ga proberen te duiken!

In elk stadje een ander schatje

Ik dacht dat ik hem nooit meer terug zou zien, dat het bij een subonderwerp van mijn blog zou blijven en dat het een mooie, maar niet benutte kans was. Maar niets is minder waar, als we met Oom Thijs, Tante Jen en Moos de baai van Playa Fransesca - Isla Graciosa binnen varen ligt daar de Tequilla, de Catamaran van Maxence! We spreken elkaar die avond even kort en we spreken af om morgenmiddag naar het strand te gaan. Iedereen aan boord vindt het reuze spannend en gezamenlijk zoeken we mijn mooiste/seksieste bikini en kleren uit. We hebben samen een heerlijke middag op het strand, zonder kinderen. We kletsen, luisteren muziek en kijken naar de golven. Ondanks dat het communiceren afentoe lastig is in het Engels klikt het goed. We houden beiden heel erg van het reizen, maar we missen ook allebei ons thuis. Er gebeurd verder niets, maar we spreken wel af om 's avonds naar het dorp te gaan en wat te drinken. Weer wordt ik door Adam en Leonie gekleed en wanneer Maxence me heeft opgehaald, vertrekken we naar het dorpje. In het dorp drinken we een paar biertjes en raken we aan de praat met de plaatselijke dorpsgek, die nog meer bier voor ons besteld. Ik begrijp geen bal van wat die man ons allemaal verteld en lig constant in een deuk. Om half twaalf lopen we slingerend terug naar de dinghy en varen naar het strand waar de booten voor anker liggen. We kijken naar de sterren en kletsen. Op gegeven moment liggen we te zoenen (Fransoos, dus goede kisser :P ) Maar het is ondertussen half drie 's nachts en het is wel erg koud geworden en omdat hij in een Catamaran woont (een boot met twee rompen) en een eigen romp heeft, besluiten we naar zijn boot te gaan. Ik zal niet in details treden hoe het verder ging, maar het kwam er op neer dat ik daar ben gebleven en hij me de volgende ochtend om half 9 op de Elena afzette voor het ontbijt.

Nu is het echter wel zeker dat ik hem niet meer zie, hij zit nu waarschijnlijk op Tenerife en vertrekt binnenkort naar Senegal, wij zijn echter nog tot 22 november op de Canarische eilanden en vertrekken dan naar de overkant.

Dus wie weet zie ik Maxence ooit nog eens, maar misschien ook wel niet.

Ik heb het in ieder geval leuk gehad!

(O, en voor degene die het willen weten, meiden, ik kan een Fransoos aanraden!)

Canarische eilanden

Nadat we in Agadir nog even flink geshopt hebben vertrekken we voor 220 mijl naar de Canarische eilanden! Het is een mooi tochtje zonder wind, dus moeten we helaas alles motoren. Maar ik doe wel mijn eerste nachtwacht alleen! Heel spannend, dus ik ben de gehele tijd (23.00-2.00) klaarwakker geweest.

Ons eerste eiland is Isla Graciosa, een heel droog eiland dat er uitziet als een zandbak. Er is een klein dorpje met een cafeetje en een supermarkt dus we vermaken ons daar prima. Maar na ruim 4 maanden samen varen (naja 4 met elena en 3 met mij) nemen we afscheid van de Pjotter! Zij gaan weer door richting Tenerife en vertrekken binnenkort naar Gambia. Met een brok in onze keel en tranen in de ogen zwaaien we ze 's ochtends uit. De gehele dag en de volgende dagen zijn we een beetje van slag, nu zijn we opeens weer alleen. Gelukkig komen we al snel de Tangaroa tegen, een andere Nederlands zeilboot die met twee meiden (13 mnd en 2,5 jr), rond de wereld zeilt met Australië als eindbestemming. We hebben met de Tangaroa en nog wat andere boten een hele gezellig middag op het strand, en waarbij er voor mij een date geregeld wordt! 's Avonds ga ik wat drinken bij Maxence aan boord. Er is geen maan dus is het te donker voor een strandwandeling, dus heb ik een heel gezellig avond aan boord van de Tequilla met Maxence en zijn ouders. Ze spreken redelijk Engels dus communiceren gaat langzaam maar we komen er wel. Ze prijzen met telkens met mijn Engels en wanneer ik duidelijk maak dat ik de slechtste van de klas was in Nederland valt hun mond open! Maxence is 18 jaar en een onwijs lekker ding! Een goed lijf, dikke bos bruine krullen, klein baardje en een wenkbrauwpiercing. Hij is echt een surfdude, met een eigen kite, wakeboard en BMX.. En ook nog eens twee gitaren. Helaas loopt de avond op niets uit en gaan wij de volgende dag weer naar een ander eiland. We vinden dit allebei erg jammer, maar we wisselen wel nummers en email uit.

Later ontmoeten wij de Teoula, een andere franse kat met een heel leuk stel erop. We hebben een paar gezellig middagen en strandbarbecue's met drie boten. Teoula, Tangaroa en Elena. Adam en ik gaan een paar keer snorkelen, maar er is niet heel veel te zien. Maar ik heb wel een Goudstaart murene gezien. Een roofvis van 60 cm lang met hele mooie gele vlekken. Ik ga begin November een duikcursus van 6 dagen doen, dus ik hoop nog heel veel mooie vissen te zien.

Na anderhalve week op verschillende plaatsen voor anker te hebben gelegen gaan we de haven van Rubicon in. Opeens zijn we in de bewoonde westerse wereld. Wij liggen in een hele luxe haven waarbij het zwembad inclusief is! We liggen een hele dag heerlijk aan het zwembad en gaan 's avonds uit eten met de Tangaroa. We eten heerlijk en uitgebreid en na ons heerlijk chocolade toetje kunnen we alleen nog maar naar huis kruipen!

Nu zijn we in Arrecife waar we morgen Matthijs, Jennifer en Moos opbezoek krijgen (broertje van Adam met vrouw en kind (2jaar)). Zij slapen in de speelkamer, dus verhuis ik voor een week naar de kamer van Mees en Pieter.

Nog een opmerkelijk feit: vandaag zijn we in de supermarkt echt Calvé pindakaas tegengekomen!! 'met stukjes noot'.

We hebben alle vijf veel zin in het bezoek, dus dat wordt een hele gezellige week!

Tour du Marco - Part II - Marrakech en Atlas

Vanaf Ouarzazate is het ongeveer 4 uurtjes rijden naar Marrakech, een prachtige rit door de bergen die prachtige kleuren hebben, rood, bruin, grijs, groen, alles komen we tegen. Het is aanzienlijk minder droog dan vlak bij de woestijn dus er heel veel meer begroeiing. In Marrakech aangekomen gaan we naar ons hotel, het is een riad, dat is een groot oud huis met binneplaats, dat door een fransman is opgekocht en omgebouwd tot hotel. Het is een prachtig vijf sterren hotel, met hele luxe kamers. We hebben een soort woonkamer, twee slaapkamers en een luxe badkamer. Ik slaap met de kinderen in de ene kamer en Leonie en Adam in de andere. Het is voor hun natuurlijk ook vakantie! Nadat we zijn ingecheckt en de kinderen goed en wel liggen te slapen gaan wij met zijn vijfen uitgebreid lunchen in het hotel, heerlijk! 's Middags gaan we met de kinderen een tour maken door de stad in een paard met wagen, de kinderen vinden het prachtig! En het is een goede manier om de drukke stad rustig te verkennen! In de avond krijg ik een heerlijk massage in de Hamman. Dankjewel, Elena en Pjotter!!

Marrakech is een hele drukke stad, er zijn veel toeristen en veel mensen die je aanspreken om in hun winkel te komen kijken, het stikt er van de irritante brommertjes en scootertjes die je van je sokken afrijden. Iedereen is druk en gehaast en gericht op maken van winst. Maar Marrakech is ook een shopping Walhalla! Over zijn zoveel mooie tassen, sieraden, lampen, kleden, tegels, als ik nog eens mijn huis ga inrichten ga ik hier inkopen!! We maken met een gids een tour door de souk, de overdekte markt. We krijgen bij de berber- apotheek een demonstratie van geneesmiddelen, make-up en kruiden die de berbers gebruiken, erg leuk en interessant. We kopen hier wat handige dingetjes. Ik zou later graag terug gaan naar Marrakech, maar dan wel zonder kinderen.

Na twee intensieve dagen in deze stad gaan we naar de hoge Atlas het gebergte van Marokko. We gaan naar Imlil, vlak bij de hoogste berg van Marokko, de Toubkal. Wij zitten in een mooi hotel op 1750 meter hoogte met prachtig uitzicht over de groene vallei en de hoge bergen. Meteen na aankomst maken we een wandeling van een uur en twee uur later komen we terug voor een lekker lunch. We zijn dus meteen bekend met het fenomeen dat een wandeling altijd langer duurt dan waar je om vraagt. Hier in Imlil wordt werkelijk alles met ezeltjes gedaan. Vervoer van mensen, goederen en zelfs dieren wordt door mules gedaan (een mule is een kruising tussen ezel en paard, muilezel dus) We gaan elke dag wandelen en altijd nemen we een of twee ezeltjes mee. Hier kunnen dan de kinderen op zitten begeleid door een volwassenen. De mules zijn natuurlijk heel erg bekend met de omgeving en kennen alle routes goed, toch zijn sommige stukken behoorlijk spannend, want je kunt je niet echt goed vasthouden en je hebt ook nog een hand nodig om er voor te zorgen dat je kind er niet afglijdt. Je houd je bij elke bocht krampachtig vast, maar als je eenmaal vertrouwen in de ezel hebt kun je wat meer ontspannen zitten. Het is werkelijk een geweldige ervaring.

Overdag is het in de zon lekker warm en we wandelen dan ook in korte broek, maar als de zon ondergaat wordt het behoorlijk koud. Op elke hotelkamer hangen dan ook warme poncho's en dikke Jellaba's. Heerlijk comfortabel.

Na een nacht in Imlil gaan we naar Kasbah du Toubkal een paar honderd meter hoger gelegen hotel dat alleen lopend of met de ezel te bereiken is. We hebben een prachtig uitzicht en we vinden het jammer dat na nog een nachtje in dit hotel onze reis is afgelopen.
Hoewel we wel allemaal weer heel erg zin hebben om naar de boot te gaan. Je eigen bed, niet meer vanuit je tas lezen en zelf koken! We zijn namelijk behoorlijk Tajine moe, elke dag bij lunch en avondeten dezelfde soort maaltijd gaat na 12 dagen toch vervelen, hoe lekker het ook is.

Weer terug in Agadir zijn we blij dat allebei de boten nog drijven, we nemen afscheid van de chauffeurs en duiken moe ons bed in. Het was een geweldige vakantie, heel erg mooi, divers en intensief, maar we zijn blij weer thuis te zijn!

Tour du Maroc - Part I - Sahara

Donderdagochtend om 8 uur begon onze reis over land. We werden keurig op tijd opgehaald door onze chauffeurs, Hassan en Mohammed. Samen met de Pjotter vertrekken we voor een 11 daagse reis over land. De eerste dag is meteen een redelijk zware dag. Met lunch en plas pauze duurt de reis ongeveer 8 uur. We rijden van Agadir naar Ouarzazate, het is een lange reis, maar het mooie landschap maakt veel goed, het is heel uitgestrekt, droog, dor, weids en bergachtig, een beetje zoals een maanlandschap ofzo. We slapen 's avonds in een prima hotel en Ouarzazate en de volgende dag gaan we samen met onze gids Brahim naar Zagora. Ook dit is een hele lange rit, maar dat komt omdat we halverwege off road gaan! We slaan van de geasfalteerde weg af en rijden een paar uur door een prachtige vallei, met veel palmbomen waar dadels aan groeien. We lunchen in een kasbah, een oude stad. We hebben een prachtig uitzicht en plotseling zien we aan de horizon een paar hele donkere wolken onze kant opdrijven, regen!!! In de woestijn regent het maar 5 dagen per jaar, dus dat wij een van die dagen meemaken is heel bijzonder! Een paar uur lang regent en waait het heel hard, en we rijden flink door. We horen van Hassan dat we dit doen omdat de weg waar we op rijden eigenlijk een rivierbedding is en binnen twee uur kan die volledig onderwater staan! Als we aankomen in Zagora is er een zandstorm, dus we rennen zo snel mogelijk met de kinderen naar binnen, maar na nog geen 5 seconden zit er een laagje zand op je. In het begin irriteer je je daar aan, maar ja, als je drie dagen de woestijn in gaat kun je je er beter niet zo druk om maken. Het hotel in Zagora is iets groter dan dat van Ouarzazate dus dat is wel lekker, want een kamer is snel vol met z'n vijven. De kinderen gaan heerlijk in bad en vermaken zich een paar uurtjes en na het eten gaan ze lekker slapen. Wij gaan nog een film kijken, maar komen tot de ontdekking dat we niets kunnen horen! Stukzitten, we moet een oplossing verzinnen, Adam en Sebastiaan rennen de stad in, en nog geen 20 minuten later zijn ze terug met een paar uitstekende boxjes en kijken we 'Burn after reading', wat eigenlijk een hele vreemde film is.

Op dag 3 vertrekken wij voor 3 dagen (2 nachten) naar de woestijn, de echte Sahara! 's Ochtends krijgen we eerst nog alle negen een tulband aangemeten en samen met gids Mohammed, Mohammed chauffeur, Hassan en Mohammed kok rijden we de sahara in. We gaan compleet off road, we maken onze eigen sporen en moeten kuilen, stenen en planten ontwijken. Heel erg gaaf! Na een paar uur rijden komen we aan in Chigaga, zo heet onze eerste kampeerplek. Zover je kunt kijken zandduinen, rode zandduinen. Precies zo als in de film. De kindertjes gaan lekker slapen, poging tot, en wij gaan een stukje wandelen, het is allemaal heel erg mooi en bijzonder. Dat ik ooit nog eens in de Sahara terecht zou komen, wie had dat gedacht? Ik zeker niet!

De sfeer is heel erg gezellig, het gaat goed met de kinderen, ze passen zich perfect aan en spelen heel lief met elkaar, Rhiannon en Leonie proberen me constant te koppelen aan de knappe kok en we hebben veel lol met z'n allen.
Als het rond 5 uur, half zes wat koeler wordt gaan we ook met de kinderen wandelen en beklimmen we een duin, het is heel erg leuk, we rennen, rollen of glijden van de duinen af en ik voel me net een kind, heerlijk. Daarna kijken we met z'n allen naar de zonsondergang.
'sAvonds eten we weer een overheerlijk Tajine met veel groenten en we hebben een heerlijk fruit toetje.

De volgende ochtend staan Adam en ik om zes uur op om de zonsopgang te bewonderen. De zon kondigt zich lang van te voren aan in de prachtigste kleuren en als het eenmaal zover is, is het met 2 minuten gedaan, geweldig. Daarna gaan we een ritje op de kamelen maken, de kinderen bij de ouders voor op en ik op een eigen kameel. Het is een heel rustig tochtje todat mijn kameel ineens kuren krijgt en gaat bokken! Ik glij van de kamleel af en kan me nog net met een hand vasthouden, maar ik hang nog maar half aan de kameel. De nomade die de kamelen begeleid moet me er op duwen en ik kom met de schrik en een grote bult en blauwe plek op mijn been vrij.

Rond een uur of 11rijden we via een prachtige Oase naar het volgende kamp, Erg Laloudi. We komen in een hele ander omgeving, het zijn wel zandduinen, maar met veel witter zand, en meer begroeing. Ook zijn de duinen steiler en minder scherp aan de boven kant, lastig te omschrijven maar wel een totaal ander soort woestijn. We hebben weer een geweldig dagje in het zand, ik wordt ingegraven en overal zit zand!

's Middags raak ik aan de praat met een hele knappe nomade. Hij heet Aissa (spreek uit: Isha) en is 24 jaar. Maar mijn Frans is heel slecht en zijn engels nog veel slechter dus we moeten ons met handen en voeten redden. Het is een hele leuke, knappe, vriendelijke jongen, maar er gebeurd verder niets. (Maar vlak voor ik de dag erna in de auto wil stappen krijg ik nog wel een briefje met zijn mail adres erop!)

Die nacht slaap ik in samen met Sebas en Adam in de buitenlucht, heel bijzonder. Ik heb een dikke trui aan en twee dekens om me heen en ik slaap heerlijk! 's Ochtends maar ik weer de zonsopgang mee, nu samen met Rhinnon en Leonie.

We pakken onze spullen weer in en maken ons op voor de terug reis naar Zagora, ons woestijn avontuur zit erop! Na nog een nacht in Zagora en daarna in Ouarzazate gaan we naar Marrakech waar we in een heel mooi en luxe hotel verblijven.

Nog wat opvallende woestijn belevingen, overal is mobiel bereik!! Een of twee jaar geleden is koning Mohammed de Zesde voor twee dagen naar de woestijn geweest om de nomaden te bezoeken, en voor zijn komst hebben ze overal in het Marokkaanse deel van de Sahara een netwerk aangelegd, voor die twee dagen dat hij er zat!! Een beetje overdreven is het wel.

En wat ook heel bijzonder is, als je zo door de duinen loopt kun je je niet voorstellen dat er enig leven mogelijk is, zo droog en zanderig is het. Maar als ik 's ochtends vroeg door de duinen loop zie ik mega veel sporen van allerlei kleine diertjes. Springmuizen, vosjes, kleine slangetjes en meer van dat soort.

Tot nu toe is het een hele mooie en indrukwekkende reis. We maken veel kilometers maar de kinderen houden zich goed en de uitzichten zijn adembenemd. We gaan nog naar Marrakech en de hoge atlas dus we hebben nog een vol programma. We hebben nog geen genoeg van Marokko!

En dan niet te vergeten, Pieter gaat steeds beter praten. In de laatste paar dagen leert hij heel wat woorden zoals, Emma, dadel, nu (noee), kameel (meel) en appel!

wordt vervolgd.......