Donderdagochtend om 8 uur begon onze reis over land. We werden keurig op tijd opgehaald door onze chauffeurs, Hassan en Mohammed. Samen met de Pjotter vertrekken we voor een 11 daagse reis over land. De eerste dag is meteen een redelijk zware dag. Met lunch en plas pauze duurt de reis ongeveer 8 uur. We rijden van Agadir naar Ouarzazate, het is een lange reis, maar het mooie landschap maakt veel goed, het is heel uitgestrekt, droog, dor, weids en bergachtig, een beetje zoals een maanlandschap ofzo. We slapen 's avonds in een prima hotel en Ouarzazate en de volgende dag gaan we samen met onze gids Brahim naar Zagora. Ook dit is een hele lange rit, maar dat komt omdat we halverwege off road gaan! We slaan van de geasfalteerde weg af en rijden een paar uur door een prachtige vallei, met veel palmbomen waar dadels aan groeien. We lunchen in een kasbah, een oude stad. We hebben een prachtig uitzicht en plotseling zien we aan de horizon een paar hele donkere wolken onze kant opdrijven, regen!!! In de woestijn regent het maar 5 dagen per jaar, dus dat wij een van die dagen meemaken is heel bijzonder! Een paar uur lang regent en waait het heel hard, en we rijden flink door. We horen van Hassan dat we dit doen omdat de weg waar we op rijden eigenlijk een rivierbedding is en binnen twee uur kan die volledig onderwater staan! Als we aankomen in Zagora is er een zandstorm, dus we rennen zo snel mogelijk met de kinderen naar binnen, maar na nog geen 5 seconden zit er een laagje zand op je. In het begin irriteer je je daar aan, maar ja, als je drie dagen de woestijn in gaat kun je je er beter niet zo druk om maken. Het hotel in Zagora is iets groter dan dat van Ouarzazate dus dat is wel lekker, want een kamer is snel vol met z'n vijven. De kinderen gaan heerlijk in bad en vermaken zich een paar uurtjes en na het eten gaan ze lekker slapen. Wij gaan nog een film kijken, maar komen tot de ontdekking dat we niets kunnen horen! Stukzitten, we moet een oplossing verzinnen, Adam en Sebastiaan rennen de stad in, en nog geen 20 minuten later zijn ze terug met een paar uitstekende boxjes en kijken we 'Burn after reading', wat eigenlijk een hele vreemde film is.

Op dag 3 vertrekken wij voor 3 dagen (2 nachten) naar de woestijn, de echte Sahara! 's Ochtends krijgen we eerst nog alle negen een tulband aangemeten en samen met gids Mohammed, Mohammed chauffeur, Hassan en Mohammed kok rijden we de sahara in. We gaan compleet off road, we maken onze eigen sporen en moeten kuilen, stenen en planten ontwijken. Heel erg gaaf! Na een paar uur rijden komen we aan in Chigaga, zo heet onze eerste kampeerplek. Zover je kunt kijken zandduinen, rode zandduinen. Precies zo als in de film. De kindertjes gaan lekker slapen, poging tot, en wij gaan een stukje wandelen, het is allemaal heel erg mooi en bijzonder. Dat ik ooit nog eens in de Sahara terecht zou komen, wie had dat gedacht? Ik zeker niet!

De sfeer is heel erg gezellig, het gaat goed met de kinderen, ze passen zich perfect aan en spelen heel lief met elkaar, Rhiannon en Leonie proberen me constant te koppelen aan de knappe kok en we hebben veel lol met z'n allen.
Als het rond 5 uur, half zes wat koeler wordt gaan we ook met de kinderen wandelen en beklimmen we een duin, het is heel erg leuk, we rennen, rollen of glijden van de duinen af en ik voel me net een kind, heerlijk. Daarna kijken we met z'n allen naar de zonsondergang.
'sAvonds eten we weer een overheerlijk Tajine met veel groenten en we hebben een heerlijk fruit toetje.

De volgende ochtend staan Adam en ik om zes uur op om de zonsopgang te bewonderen. De zon kondigt zich lang van te voren aan in de prachtigste kleuren en als het eenmaal zover is, is het met 2 minuten gedaan, geweldig. Daarna gaan we een ritje op de kamelen maken, de kinderen bij de ouders voor op en ik op een eigen kameel. Het is een heel rustig tochtje todat mijn kameel ineens kuren krijgt en gaat bokken! Ik glij van de kamleel af en kan me nog net met een hand vasthouden, maar ik hang nog maar half aan de kameel. De nomade die de kamelen begeleid moet me er op duwen en ik kom met de schrik en een grote bult en blauwe plek op mijn been vrij.

Rond een uur of 11rijden we via een prachtige Oase naar het volgende kamp, Erg Laloudi. We komen in een hele ander omgeving, het zijn wel zandduinen, maar met veel witter zand, en meer begroeing. Ook zijn de duinen steiler en minder scherp aan de boven kant, lastig te omschrijven maar wel een totaal ander soort woestijn. We hebben weer een geweldig dagje in het zand, ik wordt ingegraven en overal zit zand!

's Middags raak ik aan de praat met een hele knappe nomade. Hij heet Aissa (spreek uit: Isha) en is 24 jaar. Maar mijn Frans is heel slecht en zijn engels nog veel slechter dus we moeten ons met handen en voeten redden. Het is een hele leuke, knappe, vriendelijke jongen, maar er gebeurd verder niets. (Maar vlak voor ik de dag erna in de auto wil stappen krijg ik nog wel een briefje met zijn mail adres erop!)

Die nacht slaap ik in samen met Sebas en Adam in de buitenlucht, heel bijzonder. Ik heb een dikke trui aan en twee dekens om me heen en ik slaap heerlijk! 's Ochtends maar ik weer de zonsopgang mee, nu samen met Rhinnon en Leonie.

We pakken onze spullen weer in en maken ons op voor de terug reis naar Zagora, ons woestijn avontuur zit erop! Na nog een nacht in Zagora en daarna in Ouarzazate gaan we naar Marrakech waar we in een heel mooi en luxe hotel verblijven.

Nog wat opvallende woestijn belevingen, overal is mobiel bereik!! Een of twee jaar geleden is koning Mohammed de Zesde voor twee dagen naar de woestijn geweest om de nomaden te bezoeken, en voor zijn komst hebben ze overal in het Marokkaanse deel van de Sahara een netwerk aangelegd, voor die twee dagen dat hij er zat!! Een beetje overdreven is het wel.

En wat ook heel bijzonder is, als je zo door de duinen loopt kun je je niet voorstellen dat er enig leven mogelijk is, zo droog en zanderig is het. Maar als ik 's ochtends vroeg door de duinen loop zie ik mega veel sporen van allerlei kleine diertjes. Springmuizen, vosjes, kleine slangetjes en meer van dat soort.

Tot nu toe is het een hele mooie en indrukwekkende reis. We maken veel kilometers maar de kinderen houden zich goed en de uitzichten zijn adembenemd. We gaan nog naar Marrakech en de hoge atlas dus we hebben nog een vol programma. We hebben nog geen genoeg van Marokko!

En dan niet te vergeten, Pieter gaat steeds beter praten. In de laatste paar dagen leert hij heel wat woorden zoals, Emma, dadel, nu (noee), kameel (meel) en appel!

wordt vervolgd.......