Één weekje alweer thuis vandaag, wordt hoognodig tijd voor een blog. Ik wilde best wel eerder schrijven, maarja, ik lag helaas ziek in bed. Had keelontsteking, nu ben ik aan de antibiotica en ik voel me gelukkig al een stuk beter.

Na een nachtje in Horta, waar we ons overblijfsel van onze oude muurschildering hebben bekeken en we uiteraard naar Peter Café Sport zijn gegaan, zijn we weer gaan varen. Onze crew werd versterk door de vader van Lara, Carsten, die ook een echte zeiler is. Van Wouter krijgen we informatie over hou deze reis naar verwachting zal verlopen en de safety briefing. Het ziet eruit dat we het zwaar gaan krijgen, maar we zijn op alles voorbereid, het eten is al gekookt en zit in de vriezer en we kennen allemaal onze eigen taken.
We hebben een wat zwaarder wacht systeem dan op het eerste stuk, we doen nu vier op, vier af met overlap. We zijn dus altijd met z'n drieën op wacht. Hans en ik van 20.00-0.00 Carsten en Roeland van 0.00-04.00 en dan hans en ik weer. Esther en Lara doen ook vier op vier af, maar tussen ons door. Dus aan het begin van mijn wacht zit Lara al twee uur op wacht en blijft ze nog twee uur, dan komt Esther om 22.00 en die blijft tot 02.00 en dan Lara weer. Zo heb je ook verschillende mensen om tegen te kletsten. Het gaat prima en je krijgt wel genoeg slaap, maar het is wel onderbroken en dat maakt het zwaar.
De eerste dagen hebben we niet zo veel wind, we zetten de motor bij als we niet hard genoeg gaan. Op deze manier kunnen we het lage druk gebied, waar de storm in zit zo lang mogelijk voorblijven. We gaan toch wel heel hard, meestal zo rond de 10 knopen. We zitten nu ook, in tegen stelling tot het eerste stuk ook altijd in onze regenpakken buiten, zowel 's nachts als overdag. Dat is niet alleen omdat het een stuk kouder is, maar ook een stuk natter. Meer regen, maar ook meer nieuwsgierige golven die een kijkje komen nemen in de kuip. Één keertje komt er zo'n grote golf over de achterkuip, waar ik net wacht had, over en een duizend liter slaat over ons heen! We zitten allemaal goed vastgelijnd en er is geen gevaar maar wat kwam er veel water over, de bidons die in de kuip tafel stonden lagen in het gangboord, lijnen lagen niet meer op hun plaats en wij waren ook niet drooggebleven. En wat ook heel vervelend was, was dat de luikjes en deurtjes van de kamer van Martin en Esther ook niet helemaal water dicht waren, waardoor hun bed overspoeld werd door zout water (en dat droogt niet) dus dat was erg balen. Maar ook dat hoort bij het zee zeilen.
Het gaat naarmate de reis vordert steeds harder waaien, we zitten in de dertig knopen. Twee dagen voor aankomst, bij het begin van het continentaal plat haalt het lage druk gebied ons in en krijgen we een volle bak wind over ons heen. We gaan 's nachts als een raket en meten regelmatig 40 knopen wind! Dat is heel erg veel, windkracht 8, stormwaarschuwing van het KNMI! We moeten handmatig sturen omdat de stuurautomaat het niet aankan en wouter slaapt die dagen niet zoveel. Het is best wel spannend, golven van wel 4 meter, veel lawaai van brekende golven, de wind die door de mast giert en we gaan ook best wel schuin. Gelukkig komt de wind schuin van achter, want als je hiertegen in moet ben je echt niet blij. We gaan best wel hard, zo'n 12 knopen, en er gebeurd niets gevaarlijks.
Bij de ingang van het kanaal neemt de wind gelukkig af, want dan hebben we andere dingen om op te letten. Scheepvaart bijvoorbeeld, het is een echte snelweg met veel verkeer, je moet rechts houden en mag niet zomaar oversteken, en stroming, dat is ook niet te zuinig in het kanaal. Op een gegeven moment hebben stroom tegen en gaan we over de grond nog maar 3,8 knopen, tergend langzaam, een historische laagte punt!
Het allerleukste aan deze oversteek moet natuurlijk ook niet onvermeld blijven, de finale van Oranje! Heel erg vervelend dat we verloren hebben, maar het gaat erom hoe je het meemaakt. De een kijkt het op het museumplein, de ander in Sjanghai, maar ik heb het midden op de oceaan geluisterd! Er zijn denk maar 8 mensen die kunnen zeggen dat ze de finale van het WK van 2010 midden op de oceaan hebben meegemaakt. In de Azoren heeft Martin ergens een wereldontvanger op de kop kunnen tikken en zo hebben we, in de regen, met z'n allen om een klein radiootje heen kunnen zitten. Wat was dat ontzettend leuk! Ik heb ervan genoten!

Gelukkig is allen goed gegaan en komen we veilig aan in Nederlands water. We bereiken na 8 etmalen varen Scheveningen en ik zet na 12 maanden en vijf dagen weer voet op Nederlandse bodem. Er staan allemaal mensen op de kade te wachten en Koen en Lenneke zijn er natuurlijk ook! Eindelijk na een jaar kan ik ze weer zien, wat een geluk. Het is heel leuk bijkletsen en 's avonds gaan we ook nog uit. Heel gek om weer in Nederland uit te gaan en in het Nederlands een drankje te bestellen, super! Lenneke en Koen varen van Scheveningen de volgende dag mee naar Medemblik en als we daar 's avonds aan komen staan Jonathan, Djalyza en Sebastiaan mij op te wachten, met een re-integratie pakket (zie foto). Het is een heel leuk en gezellig weer zien.
Jette komt komende dinsdag aan dus dan kan ik die ook weer zien. Voor de rest heb ik nog niet zo veel mensen gezien, want helaas ben ik zondag ziek geworden en heb ik een week in mijn bed gelegen. Even bijkomen denk ik. Gelukkig gaat het nu weer goed, dus ga ik snel bij iedereen op bezoek.

Ik vind het heel erg leuk om weer in Nederland te zijn! Ik ga nog minstens één blog schrijven, een laatste afsluiter, maar ik wil toch alvast iedereen bedanken voor het lezen van mijn verhalen en het plaatsen van reacties, ik heb ervan genoten!

Heel veel liefs,
Het Fokkemaatje

P.S. Bart, ik ben toch eerder ;)