Na het verlaten van Cuba hebben we een prima tochtje van 317 mijl waarin we 4,5 knoop stroom mee hebben, lang leven de golfstroom, komen we aan in Miami! Het is een nogal indrukwekkende skyline en we varen met open mond naar binnen. 's Avonds lopen we over het beroemde South-Beach, maar dat valt een beetje tegen. Heel onpersoonlijk en een beetje saai. We zijn niet wild enthousiast.
Vanwege de torenhoge prijzen blijven we maar 1 nachtje in Miami. We hebben wel een hele leuke avond, want op de buurboot viert een Perzische Amerikaan zijn 50^e verjaardag en we worden allemaal uitgenodigd! Na een kort stukje van 25 mijl liggen we in een van de havens van Fort Lauderdale. Vanaf daar vliegen Martin en Esther met de kids naar huis voor 10 dagen. Bij het aanmeren worden we geholpen door een aardige man, Ryan en Esther en Lara gaan daar wat drinken, maar ik ga naar bed. Wanneer Martin en Esther naar huis zijn en Lara en ik rondcruisen door Fort Lauderdale met de dinghy, komen we Ryan en Rolf weer tegen. Zij maken met hun center-console (grote dinghy met 2x 150 pk) een tochtje en ze nodigen ons uit om mee te gaan. Het wordt een super leuke en gezellige middag, we varen rond op de InterCoastelWaterway, we gaan de zee op en varen ruim 30 knopen en we drinken bier. Het is allemaal heel erg leuk en we maken melige filmpjes (staan op de site).
We maken kennis met onze nieuwe buren, Symmetry, een 96ft zeilboot met aan boord 2 crew, de Nederlandse chef Floris en deckhand Andrea. Het klikt meteen heel goed en we hebben heel wat leuke avondjes samen. Floris kookt een keertje voor ons, we gaan uit of we kijken film. Ik kan het vooral met Andrea goed vinden en we hebben een hele leuke tijd.
Lara en ik werken elke dag op de boot, we ruimen binnen grondig op, maken schoon, geven de Dinghy een grote schoonmaakbeurt, maken al het roestvrijstaal, met name de zeereling, roestvrij en nog veel meer. We merken wel dat steeds allemaal vliegjes in een bepaald kastje hebben, heel vreemd. We gaan op onderzoek uit en we merken al snel dat het probleem in het kastje iets groter is dan vliegjes. We hebben maden, en andere kruipen beestjes! Iel! We mesten het hele kastje uit, gooien alles weg, ze zitten in zowel de pannenkoekenmix als in de pakken hagelslag, helaas alles in de prullenbak. We spuiten het hele kastje in met agressief dodend spul en we wachten af. Er komen nog een paar keer nieuwe vliegjes, maar dan lijkt het gevaar geweken. Ook de aardappelen hebben het niet overleeft, bij het optillen van de zak zien we veel drab en gekrioel, weg ermee!
Maar wat toch wel het hoogtepunt was van ons verblijf in Fort Lauderdale is toch wel het wakeboarden! Op het 40ft bootje tegen over ons woont Walter, hij is denk ik begin 50, gescheiden en woont op zijn boot. Hij is van plan om als zijn boot er klaar voor is om de Pacific over te varen. Hij heeft als schipper al vele Atlantische crossings gedaan, maar nog nooit de Grote Oceaan, dat is zijn nieuwe doel. Hij vertelt ons dat hij hier altijd al in de buurt gewoond heeft en dat hij op een half uurtje rijden hiervandaan op een meer zijn tow-boat heeft. Dat is een boot speciaal om te waterskiën en te wakeboarden. Hij legt uit dat het makkelijk is om mensen te vinden die mee willen gaan om te boarden, maar dat hij bijna nooit iemand vind die de boot kan besturen zodat hij ook kan gaan monoskiën. Of wij dat misschien kunnen? Ja, natuurlijk!
Zo gezegd, zo gedaan. We vertrekken vroeg rond een uurtje of 6, want dan is het water nog kalm. In het begin vind ik het wakeboarden en vooral het opstaan heel erg moeilijk en aan het eind van de eerste ochtend lukt het wel redelijk. Lara heeft een ski en snowboard achtergrond dus die heeft er veel minder moeite mee. Het is super gaaf om te doen en Walter is heel erg aardig, we praten met hem over zijn droom, varen, over Amerika en Amerikanen, over ons, en veel meer. De volgende dag heb ik enorme spierpijn! Echt niet normaal gewoon en strompel maar een beetje rond, die arme spieren van mij zijn het niet meer gewend om zich een beetje in te spanen.
We gaan uiteindelijk nog 4 keer naar het Christal Lake en het wordt ook steeds gemakkelijker, ik kan nu gewoon meteen op staan en ook een beetje sprongetjes maken! Helemaal geweldig! Als ik thuis ben wil ik meer gaan wakeboarden. Ook hebben we er filmpjes van gemaakt en die staan ook online (die hebben de meeste al gezien denk ik).

Dan wordt het tijd voor een volgend hoogtepunt. Al geruime tijd weten we dat er op 14 mei een spaceshuttle wordt gelanceerd en we willen op tijd in Cape Canaveral zijn om die te zien. Martin en Esther komen de 13^e aan in Orlando, ze blijven daar een nachtje en we spreken af ze op de Lamawaje (die in Cape Canaveral ligt) elkaar te ontmoeten. We huren een auto, gaan nog een middagje naar Miami, wat heel leuk is, en vertrekken 14 mei om half 6 richting Cape Canaveral. Het is ruim 4 uurtjes rijden, maar met David Guetta keihard aan hebben we de grootste lol. Aangekomen op de Lamawaje komen ook Martin en Esther net aan en het is een leuk weerzien. We gaan zo dichtbij als toegestaan is (12 mijl) voor anker en we wachten af. Om 14.20 is het zo ver, daar gaat de Atlantis! Wat enorm gaaf om dit te zien zeg! Hoewel we ver weg zijn,kunnen we toch dat enorme vuur zien wat er uit komt en nog lang blijft de rookkolom aan de hemel. 's Avonds rijden we terug naar de boot.We bezoeken ook nog een dag de Everglades, de moerassen van Florida en we gaan op Alligator jacht. En jawel we vinden ze! Je kan er gewoon tussendoor lopen. Je moet weliswaar op het gemaakte pad blijven, maar er staat geen hek om heen en sommige Alligators kun je bijna aanraken.
Een paar dagen later zetten we koers naar Cape Canaveral, dit keer met de boot en een ander doel. Want op maar anderhalf uur rijden van Cape Canaveral ligt... Disney World! We huren opnieuw een auto en vertrekken 's ochtends vroeg. Aangekomen in Disney World worden we efficiënt geholpen met parkeren en nemen we de shuttle bus naar de kassa. Gelukkig hebben we onze kaartjes al online besteld en betaald, dus we kunnen zo doorlopen naar de monorail die ons naar de ingang van het park brengt. Het park is dus zo groot dat er 20 minuten over doet om van de auto naar de ingang van het park te komen. Maar dan heb je ook wel wat! Een prachtig aangekleed park met veel mensen, Disney figuren en de beroemde parade. De attracties zijn prachtig, het is wel een familliepark, dus er zijn geen enge over-de-kop achtbanen, maar wel een aantal leuke kleiner achtbanen. Janel durft overal in, zelfs in de Space mountain! De meeste attracties zin efteling-achtig, met bootjes of karretjes langs prachtige taferelen en poppen. Allemaal een ander Disney verhaal natuurijk. Het hoogtepunt van de dag komt aan het einde. Wanneer het om negen uur helemaal donker is verzamelt iedereen zich om het beroemste kasteel van de wereld voor een fantastische vuurwerk show van ruim 15 minuten! Het is schitterend!

Dit is wel weer genoeg Florida en we gaan weer varen. Nu gaan we op weg naar South Carolina, Charleston. Nou ik kan je één ding zeggen, maar Charleston is de verassing van het jaar, wat een enorm leuke stad is dat! We hadden hele lage verwachtingen, simpelweg omdat we nog nooit van Charleston gehoord hadden. Maar wat een stad! Het doet heel Europees aan, ze hebben van die echte oude, Amerikaanse burgeroorlog huizen. Er is veel groen in de stad en het is ruim opgezet. Ook is het echt een jongeren stad,omdat er een aantal college's zijn. Aan het dock ontmoeten we Taylor, en die woont hier in een studentenhuis. Hij nodigt ons bij hem thuis uit, want ze hebben een houseparty. Daar zeggen wij geen nee tegen! Zo gezegd, zo gedaan en om half elf zijn we op 7- Bee street. We ontmoeten heel veel mensen, iedereen is super aardig en geïnteresseerd en leuk. We gaan daarna naar Kingstreet, de hoofdstraat. Het is een drukte van belang op straat en overal lopen jonge mensen rond, iedereen ziet er prachtig uit en is vrolijk. We hebben, ondanks dat we nog geen 21 zijn, een super leuke avond en we ontmoeten heel veel mensen. Volgende avond gaan we natuurlijk weer uit, maar omdat het zondag is, blijven op Bee street hangen. We worden goede vrienden met Taylor en zijn beste vriend en huisgenootje Austin en tot een uurtje of 4 's nachts blijven hangen. We drinken geen alcohol en het is gewoon gezellig. Maandag avond staan Lara en ik op het punt om film te kijken als Austin ons smst of we zin hebben om samen met hem en Taylor een beetje rond te gaan rijden door Charleston, natuurlijk! We gaan naar het strand, rijden een beetje rond en we kijken Grease. Het zijn zulke aardige jongens. We zien ze gewoon als vrienden, we willen niets van ze en zij niet van ons en zo kunnen we gewoon met elkaar omgaan zonder rare spanningen. Ik ben de laatste tijd zo vaak jongens en mannen tegengekomen die meteen wat van je willen dat het gewoon irritant is, ik wil gewoon gezellig kletsen en film kijken en niets meer!
Dinsdag gaan Lara en ik samen de stad in, we gaan winkelen, ik koop twee nieuwe zonnebrillen en een hele leuke rok, we zitten heerlijk in het park, want het is prachtig weer. We maken foto's van het prachtige Charleston en we vermaken ons heerlijk. Zelfs nadat we al drie maanden op elkaars lip leven en de laatste 7 weken zonder Roeland, kunnen we nog steeds slap ouwehoeren, lachen, melig zijn en samen uit.
Het is dinsdag avond en dat betekend, uit in Charleston! Laar en ik drinken samen een hoop wijn en samen met natuurlijk Austin en Taylor gaan we weer op pad. Helaas gaat om twee uur alles dicht, dus lang uit gaan we niet. Toch liggen we laat in bed en hebben we ons weer prima vermaakt!

Charleston is by far de leukste Amerikaanse stad tot nu toe, en staat hoog in het lijstje met steden van de wereld. Op één blijft altijd Amsterdam, maar de rest vecht om een goed plaatsje!

Ik heb weer vele foto's en filmpjes online staan, dus je bent weer een avond zoet!

Ben benieuwd wat Amerika ons nog meer te brengen heeft! Tot snel!