Al weken praat hij nergens anders meer over, sinds we in Marokko zijn, vraagt hij constant of het nu gaat gebeuren. Maar nee, steeds moeten we hem teleurstellen dat het hier nog niet kan. Maar dan... 18 september, Mees zijn verjaardag, eindelijk komt zijn langverwachte droom uit, wij gaan kameel rijden!!

De dag voor Mees zijn verjaardag bakken we samen met hem een appelkruimeltaart en brownies, voorpret genoeg. 's Avonds knutselen en versieren Adam en Leonie er op los en de boot ziet er feestelijk uit.

De ochtend van zijn verjaardag ontbijten we met z'n 5^en in het grote bed en pakken we cadautjes uit. Daarna komt de Pjotter op verjaardagsvisite en eten we een heerlijke appelkruimel, met nog meer cadeautjes. Daarna nemen we de taxi naar 'Maison du Chameau', een ritje van ongeveer een half uur, waarvan het merendeel over hobbelige zandweg. Daar aangekomen mochten Mees en Emma (die eigenlijk te jong waren, maar de beheerder had een uitzondering gemaakt) samen op één kameel. Ze zaten aan weerszijden van de kameel, met een bereider achterop. Adam, Leonie en ik mochten ook elk een kameel bereiden terwijl Sebastiaan en Rhiannon op Pieter en Macsen pasten. Ik vond het rijden echt te gek! Ik begrijp nu precies waarom ze de schepen van de woestijn worden genoemd. Ze zijn heel erg groot, waardoor je heel hoog boven de grond zit. Het heeft wel wat weg van paardrijden, maar het schommelt en wiebelt veel meer. Ik ben echt zo blij dat ik de kans heb gekregen om op zo'n beest te rijden! Ook Mees en Emma waren heel erg enthousiast, al duurde een uur voor hen misschien iets te lang. De omgeving waar we door heen hebben gereden was heel droog en dor, het had wel al wat weg van de woestijn, maar er was nog redelijk wat begroeiing, maar ook heel veel zand.

Na dit avontuur hebben we daar geluncht. We kregen een heerlijke tajine met schapenvlees, groenten en aardappelen. Werkelijk verrukkelijk. Na het middagdutje van de kinderen gaan we naar het plein om daar te vliegeren, met de nieuwe vlieger van Mees. 's Avonds eten wij heerlijke pannenkoeken, en als de kinderen in bed liggen gaan Adam en Leonie samen uit eten.

Na Sale zijn we naar El Jadida gezeild. En de haven El Jadida lijkt in het niets op die van Rabat-Sale. We liggen naast twee reddingsboten, die nog nooit gebruikt zijn, en behalve de Pjotter en wij ligt er nog een andere zeilboot, een Hollander. In El Jadida lopen wel geteld 11 toeristen rond. Wij dus! Ook hier speelt het leven zich op straat af en is het erg levendig. In een paar kleine straatjes kopen we allemaal wat traditionele kledij. Vooral de kinderen staat het prachtig! Het zijn net een paar kleine prinsen en een klein prinsesje! 's Avonds gaan we daar ook uiteten en trekken we onze mooie nieuwe kleren aan. Als we straks onze reis over land gaan maken komen we ook in de woestijn dus dan zijn deze kleren erg handig.

Na 3 dagen El Jadida varen we naar Essaouira en hoewel dit een hele toeristische stad is, stelt de haven niet veel voor. Ja, het is er erg druk en bedrijvig, maar ook nu liggen we aan een reddingsboot vast. Maar dat geeft ons wel echt een gevoel dat wat wij doen heel uniek is.

Het is wel lekker om in een toeristische stad te zijn, we kunnen nu overdag tenminste wat te drinken krijgen, wat in El Jadida vanwege de Ramadan echt onmogelijk was. Ook is alcohol in hotels en restaurants te krijgen wat eerder nog niet mogelijk was.

Aangezien de mannen in El Jadida een bijzondere ervaring hebben gehad in de hamman (zie http://www.elenaopreis.nl/ voor Adams verslag hiervan) zijn de meiden vastbesloten om dit ook mee te maken. Vol goede moed komen wij bij een door de Lonely planet aangeraden hamman aan, moeten we reserveren. Helaas, we besluiten voor de dag erna te reserveren en 's avonds zijn we uiteten gegaan in hotel Vila Maroc. We hebben een heerlijk voorgerecht gegeten met lekkere wijn en we zijn helemaal klaar voor het hoofdgerecht. Wanneer dat wordt opgediend en we onze borden helemaal hebben vol geschept met Tajine, couscous en vis zien we het... Een wormpje/made kruipt over de tafel! Spontaan verdwijnt een deel van onze eetlust. Hoewel we weten dat het niet mogelijk is dat het beest uit het eten komt, dat is allemaal heel heet gebakken en dat overleeft het beest niet, zijn we toch wat huiverig. Nadat we hem gevangen hebben met een glas en aan de baas hebben overhandigd eten we wel gewoon ons eten op, wat ook zeer smakelijk is, maar we genieten er waarschijnlijk wel minder van. De dag erna alsnog op weg naar de Hamman, daar aangekomen is er iets mis met de temperatuur van het water, waardoor we niet terecht kunnen. Maar daar laten we het niet bij zitten en we zijn op zoek gegaan naar een andere Hamman. We komen in een hotel terecht waar we een heerlijke massage krijgen en een half uurtje in Hamman (soort sauna met veel stoom) doorbrengen. Heerlijk ontspannen en fris en gedoucht komen we weer terug aan boord. In zowel El Jadia als Essaouira is geen internet en nu zijn we na een nachtje doorvaren(75 mijl) in Agadir. Ik heb nog niets van de stad gezien, want die is een stukje verder weg. De 24^e vertrekken wij voor een 10 daagse reis door het land.

Kortom, Marokko is een heerlijk land met vele kanten. Heel authentiek tegenover toeristisch, woestijn met kamelen tegenover luxe hotels en heerlijk eten tegen over de angst voor kakkerlakken en maden. Het is kleurrijk, druk, vies en overweldigend. We hebben ons nog geen moment onveilig of gedreigd gevoeld. Het is voor ons allemaal het hoogtepunt van de reis tot nu toe!