Nou we zijn er hoor!

Om half negen 's ochtends zijn wij vertrokken vanuit Vila Real. Meteen was er al veel wind en waren er hoge golven. Rond elf uur begon het echt hard te waaien en het duurde dan ook niet lang voor het eerste ontbijt er weer uitkwam. De kinderen waren het eerste de klos. Het is zo zielig en vervelend voor de jongens om zo ziek te zijn, maar ze houden zich zeer stoer hoor! De lunch was ook geen succes, ik dacht dat ik wel een klein beetje kon eten, maar ik had een hapje genomen of ik voelde me totaal niet goed. Ik kon me gelukkig nog net goed houden en ik was er van overtuigd dat de zeeziekte mij bespaard zou blijven. Ik voelde me redelijk, wel wat slapjes en ik had geen eetlust maar ik hoefde gelukkig niet over te geven, (dacht ik). Ondertussen woei het nog steeds heel erg hard en moest ook de schipper eraan geloven. Leonie was wat slap, maar had, gelukkig voor haar, het minste last. Toen ik 's avonds met Leonie in de kuip zat, de wacht was ingegaan, en ik een rondje keek voor de schepen, moest ik van het ene op het andere moment ook even wat vissen voeren! Heel raar, ik voelde me niet beter of slechter daarna en ik was ook helemaal niet misselijk. Om half 10 ben ik naar bed gegaan en tijdens de shift van Leonie ging het al harden waaien, we vlogen met een rif in het zeil met ruim acht knopen door het water! Toen ik rond drieën weer aan dek begon het heel erg bliksemen, ver weg dat wel, maar heel veel en om ons heen. Dat was behoorlijk spannend, want wat doe je?? Niets, alleen moet je de mast en verstagingen niet aanraken, en contact met het aluminium vermijden. Leonie en ik hebben een paar uur verwonderd naar dit schouwspel gekeken. Er was veel bliksem en bijna geen donder, maar als die er wel kwam was dat keihard en schrokken we ons een ongeluk! en ondertussen was het ook nog eens keihard gaan regenen!! Werd wel de boot lekker zoet gespoeld.
Tot zover was dit wel de zwaarste oversteek tot nu toe. Maar gelukkig maakte de ochtend veel goed. Adam en ik zaten met de kinderen in de kuip en opeens zegt Adam dat ie een haai ziet, ik kijken, kijken, maar ik zag niets. Tot we tien minuten later, rrrrrrrrrrrrrrrrrr, beet!! Wauw wij rennen naar de lijn, Leonie wakker maken, camera pakken, lijn binnenhalen. 100 meter achter de boot springt een Marlijn uit het water! Te gek! Het is een prachtig beest. We weten niet hoe groot of zwaar die was, maar toch zeker wel 2 meter. Na een gevecht van een half uur geeft de Marlijn het op en we halen hem aan boord. Het is een heel gaaf beest, veel te mooi om op te eten. We maken wat foto's, halen de haak eruit en we zetten hem weer terug, hopelijk heeft ie het overleeft!
Vervolgens kwamen er ook nog eens dolfijnen langs! Hele grote, ik denk dat ze wel drie tot vier meter lang waren!

De aankomst in Rabat-Sale was perfect. Zodra we enigszins bereik hadden de marina opgebeld om te vertellen dat wij eraan komen. Ze zeiden dat ze een pilot-boot zouden sturen. Ik verwachtte er niet veel van, maar ja wel hoor, bij aankomst ligt er keurig een ribje (dinghy met harde bodem) op ons te wachten, twee uiterst vriendelijke Marokkanen begeleiden ons naar de haven. De verhalen over Marokko zijn altijd heel negatief en gaan over veel inefficiënt papierwerk. Maar zodra wij aan de aankomst-steiger liggen komt er een mevrouw aan boord om te kijken of we allemaal gezond zijn en wanneer we goed gekeurd zijn komen er nog eens drie autoriteiten aan boord, die van alles willen weten. Helaas willen ze wel dat je 3 of 4 keer het zelfde invult op een ander papiertje, maar ze werken allemaal lekker snel. Een half uurtje na aankomst wordt ons een ligplaats toe gewezen en kunnen we van boord. Helemaal top!
Hier hebben we echter totaal geen puf voor en de boot moet ook nodig uitgemest worden. Er moet veel gewassen worden want er zijn bijna geen droge of kotsvrije kleren te vinden! We doen lekker rustig aan en besteden hier onze middag aan en duiken vroeg ons bed in.
We hebben uiteindelijk over 200 mijl 28 uur gedaan. Keurige prestatie zou ik zeggen!

De volgende ochtend bij het ontbijt komt de Pjotter aan. Samen besluiten we om de zodiac service van de marina te gebruiken. Voor 10 dirham (1 euro ongeveer) kan een dinghy van de marina je naar de overkant brengen. Wij zitten namelijk aan de noordkant van de rivier in Sale. Aan de zuidkant is Rabat. Wij brengen de ochtend door in de Medina, de oude stad. Het is hier behoorlijk uitgestorven, maar wij denken dat dat komt door de Ramadan, die nu aan de gang is. Na de Medina gaan we naar de Kasbah, ook een oude wijk in een stad. We maken wat mooie foto's en kijken onze ogen uit in de nauwe straten en steegjes.

's Middags, tijdens het middagdutje van de kinderen gaan Sebas, Adam en ik een kijkje nemen in de Medina van Sale. Wow! Dat is veel, maar dan ook veel levendiger dan die van Rabat. Maar misschien komt dat omdat wij 's ochtends in Rabat waren. Het is er smal, druk, vies en lawaaiig. Overal worden dingen verkocht en je kan er van alles krijgen. De heerlijkste kruiden en vruchten, zoete broodjes (voor 's avonds want tijdens de ramadan mag een moslim overdag niet eten en drinken), maar ook heel veel kleding, schoenen en luiers per stuk! Het is zo bruisend en er is zo veel te zien dat je niet goed weet waar je moet kijken. Het is ook heel lastig te beschrijven hoe het er uit ziet, maar de foto's zullen denk ik wel helpen.
We hebben een uurtje rond gelopen en we waren veruit de enige toeristen. De mensen vinden het niet vervelend als we foto's maken, maar het kan ze ook niet veel schelen dat we er zijn, we worden totaal niet lastig gevallen door opdringerige verkopers e.d.
Er loopt een verscheidenheid aan mensen rond. Vrouwen zijn wel allemaal keurig gekleed met bedekte schouders en lange broeken, de mannen overigens ook, maar de een loopt in een kleurig Djelleba, de ander in een strak truitje en lage broek volgens de laatste mode en zonder hoofddoek en de volgende is weer bijna volledig gesluierd. En allemaal even vriendelijk en glimlachend!

's Avonds zijn we vlak bij de boot uit-eten gegaan. Ik had het Ramadan menu, heerlijk! Het werd Ramadan ontbijt genoemd omdat het de eerste maaltijd is die ze na een dag vasten weer eten. Het bestaat uit een ei, wat dadels en zoete koekjes, verse muntthee, een glas jus d'orange, een glas melk, een kom soep en wat brood. Heerlijk!
Één minpuntje is wel dat de eerste kakkerlakken gesignaleerd zijn. Ik had er tijdens het eten zelfs eentje op mijn voet. Ieuw, ieuw, ieuw. De regel is nu ook dat we niet meer met onze schoenen aan boord gaan en na aankomst aan boord eerst onze handen wassen. (en ik ook mijn voeten in dit geval)

Het is heel erg bijzonder om hier te zijn en ook wel wat ik ervan verwacht had. Ik hoop dat dit jullie een beetje een beeld geeft van Marokko en de foto's zullen ook wel helpen, maar het is te overweldigend en zo anders dan Nederland dat het moeilijk goed weer te geven is.

Ik heb nog geen idee wat we morgen gaan doen, maar er is hier volgens de Lonely-planet een mooie dierentuin, dus dat is misschien wel een goed idee.

I'll keep you posted!