Oversteek naar huis - the windy part

Één weekje alweer thuis vandaag, wordt hoognodig tijd voor een blog. Ik wilde best wel eerder schrijven, maarja, ik lag helaas ziek in bed. Had keelontsteking, nu ben ik aan de antibiotica en ik voel me gelukkig al een stuk beter.

Na een nachtje in Horta, waar we ons overblijfsel van onze oude muurschildering hebben bekeken en we uiteraard naar Peter Café Sport zijn gegaan, zijn we weer gaan varen. Onze crew werd versterk door de vader van Lara, Carsten, die ook een echte zeiler is. Van Wouter krijgen we informatie over hou deze reis naar verwachting zal verlopen en de safety briefing. Het ziet eruit dat we het zwaar gaan krijgen, maar we zijn op alles voorbereid, het eten is al gekookt en zit in de vriezer en we kennen allemaal onze eigen taken.
We hebben een wat zwaarder wacht systeem dan op het eerste stuk, we doen nu vier op, vier af met overlap. We zijn dus altijd met z'n drieën op wacht. Hans en ik van 20.00-0.00 Carsten en Roeland van 0.00-04.00 en dan hans en ik weer. Esther en Lara doen ook vier op vier af, maar tussen ons door. Dus aan het begin van mijn wacht zit Lara al twee uur op wacht en blijft ze nog twee uur, dan komt Esther om 22.00 en die blijft tot 02.00 en dan Lara weer. Zo heb je ook verschillende mensen om tegen te kletsten. Het gaat prima en je krijgt wel genoeg slaap, maar het is wel onderbroken en dat maakt het zwaar.
De eerste dagen hebben we niet zo veel wind, we zetten de motor bij als we niet hard genoeg gaan. Op deze manier kunnen we het lage druk gebied, waar de storm in zit zo lang mogelijk voorblijven. We gaan toch wel heel hard, meestal zo rond de 10 knopen. We zitten nu ook, in tegen stelling tot het eerste stuk ook altijd in onze regenpakken buiten, zowel 's nachts als overdag. Dat is niet alleen omdat het een stuk kouder is, maar ook een stuk natter. Meer regen, maar ook meer nieuwsgierige golven die een kijkje komen nemen in de kuip. Één keertje komt er zo'n grote golf over de achterkuip, waar ik net wacht had, over en een duizend liter slaat over ons heen! We zitten allemaal goed vastgelijnd en er is geen gevaar maar wat kwam er veel water over, de bidons die in de kuip tafel stonden lagen in het gangboord, lijnen lagen niet meer op hun plaats en wij waren ook niet drooggebleven. En wat ook heel vervelend was, was dat de luikjes en deurtjes van de kamer van Martin en Esther ook niet helemaal water dicht waren, waardoor hun bed overspoeld werd door zout water (en dat droogt niet) dus dat was erg balen. Maar ook dat hoort bij het zee zeilen.
Het gaat naarmate de reis vordert steeds harder waaien, we zitten in de dertig knopen. Twee dagen voor aankomst, bij het begin van het continentaal plat haalt het lage druk gebied ons in en krijgen we een volle bak wind over ons heen. We gaan 's nachts als een raket en meten regelmatig 40 knopen wind! Dat is heel erg veel, windkracht 8, stormwaarschuwing van het KNMI! We moeten handmatig sturen omdat de stuurautomaat het niet aankan en wouter slaapt die dagen niet zoveel. Het is best wel spannend, golven van wel 4 meter, veel lawaai van brekende golven, de wind die door de mast giert en we gaan ook best wel schuin. Gelukkig komt de wind schuin van achter, want als je hiertegen in moet ben je echt niet blij. We gaan best wel hard, zo'n 12 knopen, en er gebeurd niets gevaarlijks.
Bij de ingang van het kanaal neemt de wind gelukkig af, want dan hebben we andere dingen om op te letten. Scheepvaart bijvoorbeeld, het is een echte snelweg met veel verkeer, je moet rechts houden en mag niet zomaar oversteken, en stroming, dat is ook niet te zuinig in het kanaal. Op een gegeven moment hebben stroom tegen en gaan we over de grond nog maar 3,8 knopen, tergend langzaam, een historische laagte punt!
Het allerleukste aan deze oversteek moet natuurlijk ook niet onvermeld blijven, de finale van Oranje! Heel erg vervelend dat we verloren hebben, maar het gaat erom hoe je het meemaakt. De een kijkt het op het museumplein, de ander in Sjanghai, maar ik heb het midden op de oceaan geluisterd! Er zijn denk maar 8 mensen die kunnen zeggen dat ze de finale van het WK van 2010 midden op de oceaan hebben meegemaakt. In de Azoren heeft Martin ergens een wereldontvanger op de kop kunnen tikken en zo hebben we, in de regen, met z'n allen om een klein radiootje heen kunnen zitten. Wat was dat ontzettend leuk! Ik heb ervan genoten!

Gelukkig is allen goed gegaan en komen we veilig aan in Nederlands water. We bereiken na 8 etmalen varen Scheveningen en ik zet na 12 maanden en vijf dagen weer voet op Nederlandse bodem. Er staan allemaal mensen op de kade te wachten en Koen en Lenneke zijn er natuurlijk ook! Eindelijk na een jaar kan ik ze weer zien, wat een geluk. Het is heel leuk bijkletsen en 's avonds gaan we ook nog uit. Heel gek om weer in Nederland uit te gaan en in het Nederlands een drankje te bestellen, super! Lenneke en Koen varen van Scheveningen de volgende dag mee naar Medemblik en als we daar 's avonds aan komen staan Jonathan, Djalyza en Sebastiaan mij op te wachten, met een re-integratie pakket (zie foto). Het is een heel leuk en gezellig weer zien.
Jette komt komende dinsdag aan dus dan kan ik die ook weer zien. Voor de rest heb ik nog niet zo veel mensen gezien, want helaas ben ik zondag ziek geworden en heb ik een week in mijn bed gelegen. Even bijkomen denk ik. Gelukkig gaat het nu weer goed, dus ga ik snel bij iedereen op bezoek.

Ik vind het heel erg leuk om weer in Nederland te zijn! Ik ga nog minstens één blog schrijven, een laatste afsluiter, maar ik wil toch alvast iedereen bedanken voor het lezen van mijn verhalen en het plaatsen van reacties, ik heb ervan genoten!

Heel veel liefs,
Het Fokkemaatje

P.S. Bart, ik ben toch eerder ;)

Oversteek naar huis- the easy part

We zijn aangekomen in de Azoren! Na1600 mijl met max 20 knopen wind van achter was het wel een heel rustig tochtje. We hadden een 3 uur op, 6 uur af wachtschema, dus we hebben heel erg veel geslapen, heerlijk. Ik had wacht samen met hans, dus we hebben mooi kunnen bijpraten.
We hadden wel weer wat spinaker porblemen, tijdens de eerste oversteek van de Hartbeat was de spinaker dusdanig gescheurd dat ie gemaakt moest worden. Dus in St. Maarten was de spinaker vakundig gemaakt. Maar helaas, na 3 dagen kwam ie opeens naar beneden, alle hens aan denk en uit het water vissen dat ding. Anderhalve dag was de hartbeat omgetoverd tot een sociale werkplaats, waar we allemaal aan het naaien en plakken waren. Maar we hadden hem gemaakt,dus we hesen m weer. Maarja, in heel rustig weer, daar ging ie weer, helaas het hele voorlijk en onderlijk uitgescheurd, niet meer te maken. Dus hebben we m opgeruimd in dinghy en daar ligt ie nu nog steeds.
Maar wat wel gelukt is, het kijken van de halve finale! jeeeeeeee, oranje voor kampioen!! het spande erom, zouden we op tijd komen of niet? We mikten op Fajal, maar dan kwamen we niet op tijd. Dus we hebben de koers verlegt naar de Flores, wat 130 mijl dichterbij lag, en toen waren we op tijd. We hebben de lokale bar op de kop gezet met 9 idote hollanders die natuurlijk helemaal uit hun dak gingen. Ahh die blesure tijd!! wat een kwelling.. Maar we hebben gewonnen, 3-2, wat een koningsdoelpunten!

Nu liggen we op Horta, en over een paar uurtjes vertrekken we naar huis. Er staat goede wind, maar helaas golven tegen, het belooft een zware tocht te worden, maarja we hebben ons erop voorbereid,dus laat maar komen.

Tot snel

Naar huis

....

New York: I Love You!

Wat een stad! Meer hoef je eigenlijk niet te zeggen om deze metropool te omschrijven. Kan ook niet, zelfs als je alle bijvoeglijk naamwoorden uit de kast zou trekken is het nog te weinig om New York te beschrijven. Toch ga ik zeker een poging wagen, ik zal om het en toen, en toen, en toen een beetje te vermijden mijn verhaal op delen in de dagen. Zoals beschreven in mijn vorige blog was de aankomst multi geniaal, hoeveel mensen hebben nou midden in de nacht langs het vrijheidsbeeld gevaren?

Dag 1 was een Zondag en daar begint het verhaal. Wat ga je doen in zo'n grote stad, waar wil je beginnen? Laten we maar gewoon gaan lopen. En wat bleek, we zitten vlak naast Ground Zero. Vanuit onze boot had je de twee torens precies kunnen zien staan, er wordt dag en nacht gewerkt om het weer op te bouwen en om te laten zien dat Amerika zich niet laat verslaan. Lara was al eerder in the big Apple geweest en had alle highlight al bewonderd. Ze heeft een goede vriendin die hier woont, dus die ging ze even opzoeken. Met Martin en Esther, Roeland en de kids ben ik dus op stap gegaan. We zijn eerst helemaal naar het Empire State building gelopen, en daar zijn we ook in geweest. Helemaal naar de 102^de verdieping, wat een gaaf uitzicht over de stad! Je begrijpt ook meteen een stuk beter hoe de stad in elkaar steekt dus dat was erg gaaf. Nou is de weg zoeken niet zo heel moeilijk. Van onder naar boven genummerd heb je van Oost naar West de streets. Van first street tot 197 ofzo. En van rechts naar links van Noord naar zuid de Avenue's, waarvan fifth avenue het bekendste is.
Van het Empire State building zijn we naar Times Square gelopen, wat een licht, wat een reclames, wat een mensen en chaos! Maar wel heel erg cool om er te zijn, je kent het alleen maar van foto's en films.

Dag 2 was boot werk dag. We gaan van Manhattan natuurlijk oversteken naar Bermuda en dan naar huis, dus moet de boot wel klaar gemaakt worden. ‘s Avonds eten we heerlijk risotto met een glaasje Prosecco der bij. Zo die Prosecco is lekker, is der nog een fles, en nog een, en nog een?? Zes flessen later, zit de stemming der zeer goed in, we draaien harde muziek, dansen over het dek en we zoeken de Rum. Even later besluit Esther om een praatje te gaan maken met de buren en die gaat zo in het verhaal op dat ze een uur later weer terug is. Lara heeft er erg warm, en om af te koelen springen zij en Esther in de Hudson! Gadverdamme! Iel! Maar lol dat we allemaal hebben. Lara gaat opzoek naar sigaretten op de kade en als ze terug komt, zitten wij allemaal te roken! (geen hele sigaret hoor, een paar trekjes maar) En zo gaat t maar door! Het is echt een memorable avond, de berucht Prosecco night!
Dag 3 zijn we ‘s ochtends een beetje brak, maar ‘s middags gaan we weer aan t werk. In de namiddag gaan we de vriendin van Lara, Sharan, die hier woont opzoeken. Sharan is model en woont al twee jaar in New York. We lopen door little Italy en SoHo en we gaan in een hip tentje wat eten.

Op Woensdag, Dag 4 , gaan Roeland, Lara en ik Naar Moma, het Museum of Modern Art. Het is helaas heel erg druk, daar wordt je nogal tureluurs van, maar de kunst is over het algemeen erg gaaf. Nederland is met Van Gogh en Mondriaan goed vertegenwoordigd. We lopen nog een beetje over Times Square en ‘s Avonds gaan Roeland en ik met Martin en Esther naar een echte Amerikaanse Comedy Show. Het is een zijstraat van Broadway, in een kelder. Er treden 9 verschillede stand-up komediant op, en het is werkelijk grappig. Ik had niet gedacht dat er nog goede tussen zaten, maar op tweena waren ze allemaal leuk! Ook iets enorm Amerikaans wat je een keertje mee gemaakt moet hebben!
Dag 5 gaan Lara en ik met de kinderen op stap. Het is helaas niet zulk mooi weer, maar we laten ons niet uit het veld slaan. We gaan naar de kinderboerderij in Central Park, naar de snoepwinkel en naar een enorm dure over-the-top speelgoed winkel, met enorme knuffels voor duizenden dollars! Ik ben moe, dus Lara en Roeland gaan samen uit.
Op Dag 6, Vrijdag gaat Lara naar een strandfeest voor de verjaardag van Sharan, Roeland gaat hardlopen in Central Park, Martin en Esther gaan met de kids op stad en ik.., ik ga naar fifth avenue om te winkelen. Ik koop wat souvenirs, Een souvenir T-shirt voor mezelf en een paar gave schoenen. Ik vermaak me prima. Lara slaapt in het strandhuisje, en Roeland, Esther, Martin en ik gaan met de kinderen naar een ander New York's ding. Wij gaan namelijk naar Broadway, en niet zomaar, néé, we gaan naar Mamma Mia! Wat een geniale voorstelling was dat! Ik kende de film natuurlijk al, en ook alle nummers, maar zo'n musical is toch gaver! Lekker alle ABBA nummers mee neuriën, en weg zwijmelen bij het verhaal. Nog dagen lang zitten alle nummers in ons hoofd!
Zaterdag dag 7, is uitgaans dag. Roeland en ik gaan samen de hele dag op stap, we gaan naar de oude Bibliotheek, heel erg mooi, naar Central Park, Harlem, Upper West Site en naar de ondergrondse 24 uurs open Apple Store! T is heel druk, maar wat zijn die apple producten mooi zeg.
‘S avonds wordt t echt spannend, want ik ga voor het eerst in mijn leven naar een Techno feest, en niet zomaar een, nee, het is een illegaal feest. Ergens in Brooklyn, in een stille buurt, in een oud pakhuis. Wat een ervaring, het is super gaaf, en ook wel een beetje vaag. Ik vind het lekkere muziek en we vermaken ons prima. Wat heel leuk is, is dat Esther ook mee was. Je kan niet naar New York zonder uit te gaan, toch? We gaan uit ons dak, maar om vijf uur zijn Esther en ik moe en gaan we naar huis. Roeland en Lara zijn de echte feestbeesten en die blijven nog even.

Zondag (dag 8), komt Lara's moeder op bezoek, ze is stewardess en is anderhalve dag in New York. We halen lekker ontbijt en we brunchen met z'n allen in de kuip. Helaas is het ‘s middags echt rot weer en we zitten de hele dag binnen, beetje te chillen.

Maandag, vandaag, Dag 9, hebben we de hele dag aan de boot gewerkt. Was gedaan, opgeruimd, mast gecheckt, Koelkasten grondig schoongemaakt, boodschappen gedaan. We zijn er klaar voor!

New York ik ga je missen, maar het is ook tijd om weer op huis af te koersen.

We gaan nu naar Bermuda varen, een dag of 4. Daar komt Wouter (een volvo ocean racer) aan boord, hij vaart als schipper met ons mee naar Nederland. En weet je wie er de 26^e ook aan boord komt? Mijn allerliefste papa! Super, super gaaf, hij gaat met ons mee varen helemaal naar Nederland, wauw! We zullen de 26^e vertrekken uit Bermuda, dan naar de Azoren, daar blijven we een paar dagen, en dan op naar Nederland!

We verwachten ongeveer 20 juli aan te komen in Scheveningen, maar niets is zo veranderlijk als het weer!

Houd www.atlantic-tour.com ook goed in gaten voor de laatste updates!

Ik vond New York Top!

Tot heel erg snel!

Op de koffie bij Obama

Na charleston zijn we naar southport gegaan. Een klein dorpje, typisch Amerikaans. We worden uitgenodigd door iemand van de haven om mee te gaan naar een huisfeest die avond. Het is wel lachen erg Amerikaans met van die rode plastic bekers en cheerleaderachtige meisjes. We blijven hier maar één nachtje, en de volgende ochtend vroeg vertrekken we naar Norfolk. Het is wederom zo'n 300 mijl en we doen er twee dagen en nachten over. In Norfolk huren we een auto, een hele grote want Roeland is weer terug en we zijn we met z'n zevenen.

En de bestemming...... Washington DC! Helemaal gaaf! Het is best wel een eind rijden, zo'n vier uur. Maar dan heb je ook wel wat, we zitten in een super leuk hotelletje, vlak bij het witte huis, precies in het centrum. We komen in de middag aan, en we gaan meteen de stad bezichtigen. Eerst naar Obama toe, want die moeten we natuurlijk wel even een handje schudden en gedag zeggen. Helaas is ie net in een meeting, dus houden we het maar bij het bekijken van zijn huis. Daarna lopen we naar het Washington memorial, de grote obelisk die het stadsbeeld domineert. Om er in te kunnen moet je een week van te voren een afspraak maken, dus dat slaan we maar even over. Het centrum van Washington is heel gaaf. Vanaf het memorial (de obelisk) kijk je rechtdoor over the mall naar het capitool, een hele grote groene laan, met veel gras. Achter je bevindt zich o.a. het reflecting lake, met het lincoln memorial, en dan aan je linkerhand ligt het White House! We doen alles lopend, en met de kids in de buggy is dat prima te doen, maar zoals altijd na een dag door een stad slenteren liggen je voeten er 's avonds nogal af. Het Capitool is erg mooi, een copie, maar dan kleiner hebben we al gezien, namelijk in Havana. Martin en Esther blijven de eerste avond in het hotel, en Roeland, Lara en ik zijn ready om de stad onveilig te gaan maken. Maarja, we zijn in Amerika dus houden we het bij een sparkling water! Stomme drinkregel, ik ga maar een keertje terug als ik 21 ben! We laten ons niet uit het veld slaan en we besluiten naar de film te gaan, we gaan naar Robin Hood. Gave film, mooie actie scenes, maar het verhaal was niet helemaal wat ik ervan verwacht had.

De tweede dag gaan Lara, Roeland en ik op onszelf de stad in, we gaan eerst naar een Smithsonian museum, die zijn musea van de staat, dus gratis! Heel goed moeten ze veel meer in Nederland doen. Het is een gaaf museum, maar heel erg druk, het is echt schoolreisjes dag ofzo. Na twee uur zijn we het zat en gaan we buiten in het gras zitten. De grote musea zitten allemaal rondom de Mall. Het is een groot grasveld, met veel bomen en de weg eromheen. We hebben het lincoln Memorial nog niet gezien dus we besluiten daar heen te lopen. Het is een pokke-eind maar wel erg mooi.
Ze kunnen Washington misschien beter hernoemen in Memorial city, want voor werkelijk alles hebben ze wel een gedenkteken. We komen eerst langs het WO II memorial, dan lopen we langs het reflecting lake, links heb je het Korea memorial en rechts het vietnam memorial. Ze zijn allemaal heel goed onderhouden en verzorgd. Ook liggen er veel bloemen en kransen, de Amerikanen behandelen het met respect. Het lincon memorial kent iedereen wel, daar heeft Martin Luther King zijn beroemde woorden: ‘I have a Dream', uitgesproken.

We blijven nog een nachtje in Washington, Esther en Martin gaan nu samen op stad en wij gaan met de kinderen uit eten. De volgende ochtend rijden we weer naar de boot terug, en wel langs het pentagon, wat is dat groot zeg!
's Avonds gaan we uit eten met niemand minder dan de Freedom crew! De Freedom is namelijk gebased in Virgina Beach, vlakbij Norfolk. Heel erg leuk om Kevin en Neil nog een laatste keer te zien. Het is heel gezellig en we eten crabcake, super lekker. De volgende middag vertrekken we onze laatste Amerikaanse stop... New York! Wat gaaf. Omdat we door het langzame tanken wat laat vertrekken komen we 277 mijl verder om drie uur 's nachts aan in New York. Maar dat vinden we allemaal heel ludiek, het is niet voor niets The city that never sleeps! Het is gaaf om de skyline op te zien doemen, dan gaan we onder de brug door en dan zien we haar.. Het statue of Liberty!! Wauw! We zijn naar New York gezeild, echt onbeschrijfelijk, varen naar New York! Niet normaal hoe gaaf dat is als we langs Manhattan varen! We liggen in een leuk klein haventje, midden in Manhattan! Om ons heen alleen maar grote wolken krabbers, wauw! Met een keiharde New York, New York van Frank Sinatra op varen de haven binnen. Om vier uur zijn liggen we vast en drinken we een glas rode wijn. Dan gaan we allemaal uitgeblust naar bed.

Over onze New York avonturende volgende keer meer!

Charleston Rocks

Na het verlaten van Cuba hebben we een prima tochtje van 317 mijl waarin we 4,5 knoop stroom mee hebben, lang leven de golfstroom, komen we aan in Miami! Het is een nogal indrukwekkende skyline en we varen met open mond naar binnen. 's Avonds lopen we over het beroemde South-Beach, maar dat valt een beetje tegen. Heel onpersoonlijk en een beetje saai. We zijn niet wild enthousiast.
Vanwege de torenhoge prijzen blijven we maar 1 nachtje in Miami. We hebben wel een hele leuke avond, want op de buurboot viert een Perzische Amerikaan zijn 50^e verjaardag en we worden allemaal uitgenodigd! Na een kort stukje van 25 mijl liggen we in een van de havens van Fort Lauderdale. Vanaf daar vliegen Martin en Esther met de kids naar huis voor 10 dagen. Bij het aanmeren worden we geholpen door een aardige man, Ryan en Esther en Lara gaan daar wat drinken, maar ik ga naar bed. Wanneer Martin en Esther naar huis zijn en Lara en ik rondcruisen door Fort Lauderdale met de dinghy, komen we Ryan en Rolf weer tegen. Zij maken met hun center-console (grote dinghy met 2x 150 pk) een tochtje en ze nodigen ons uit om mee te gaan. Het wordt een super leuke en gezellige middag, we varen rond op de InterCoastelWaterway, we gaan de zee op en varen ruim 30 knopen en we drinken bier. Het is allemaal heel erg leuk en we maken melige filmpjes (staan op de site).
We maken kennis met onze nieuwe buren, Symmetry, een 96ft zeilboot met aan boord 2 crew, de Nederlandse chef Floris en deckhand Andrea. Het klikt meteen heel goed en we hebben heel wat leuke avondjes samen. Floris kookt een keertje voor ons, we gaan uit of we kijken film. Ik kan het vooral met Andrea goed vinden en we hebben een hele leuke tijd.
Lara en ik werken elke dag op de boot, we ruimen binnen grondig op, maken schoon, geven de Dinghy een grote schoonmaakbeurt, maken al het roestvrijstaal, met name de zeereling, roestvrij en nog veel meer. We merken wel dat steeds allemaal vliegjes in een bepaald kastje hebben, heel vreemd. We gaan op onderzoek uit en we merken al snel dat het probleem in het kastje iets groter is dan vliegjes. We hebben maden, en andere kruipen beestjes! Iel! We mesten het hele kastje uit, gooien alles weg, ze zitten in zowel de pannenkoekenmix als in de pakken hagelslag, helaas alles in de prullenbak. We spuiten het hele kastje in met agressief dodend spul en we wachten af. Er komen nog een paar keer nieuwe vliegjes, maar dan lijkt het gevaar geweken. Ook de aardappelen hebben het niet overleeft, bij het optillen van de zak zien we veel drab en gekrioel, weg ermee!
Maar wat toch wel het hoogtepunt was van ons verblijf in Fort Lauderdale is toch wel het wakeboarden! Op het 40ft bootje tegen over ons woont Walter, hij is denk ik begin 50, gescheiden en woont op zijn boot. Hij is van plan om als zijn boot er klaar voor is om de Pacific over te varen. Hij heeft als schipper al vele Atlantische crossings gedaan, maar nog nooit de Grote Oceaan, dat is zijn nieuwe doel. Hij vertelt ons dat hij hier altijd al in de buurt gewoond heeft en dat hij op een half uurtje rijden hiervandaan op een meer zijn tow-boat heeft. Dat is een boot speciaal om te waterskiën en te wakeboarden. Hij legt uit dat het makkelijk is om mensen te vinden die mee willen gaan om te boarden, maar dat hij bijna nooit iemand vind die de boot kan besturen zodat hij ook kan gaan monoskiën. Of wij dat misschien kunnen? Ja, natuurlijk!
Zo gezegd, zo gedaan. We vertrekken vroeg rond een uurtje of 6, want dan is het water nog kalm. In het begin vind ik het wakeboarden en vooral het opstaan heel erg moeilijk en aan het eind van de eerste ochtend lukt het wel redelijk. Lara heeft een ski en snowboard achtergrond dus die heeft er veel minder moeite mee. Het is super gaaf om te doen en Walter is heel erg aardig, we praten met hem over zijn droom, varen, over Amerika en Amerikanen, over ons, en veel meer. De volgende dag heb ik enorme spierpijn! Echt niet normaal gewoon en strompel maar een beetje rond, die arme spieren van mij zijn het niet meer gewend om zich een beetje in te spanen.
We gaan uiteindelijk nog 4 keer naar het Christal Lake en het wordt ook steeds gemakkelijker, ik kan nu gewoon meteen op staan en ook een beetje sprongetjes maken! Helemaal geweldig! Als ik thuis ben wil ik meer gaan wakeboarden. Ook hebben we er filmpjes van gemaakt en die staan ook online (die hebben de meeste al gezien denk ik).

Dan wordt het tijd voor een volgend hoogtepunt. Al geruime tijd weten we dat er op 14 mei een spaceshuttle wordt gelanceerd en we willen op tijd in Cape Canaveral zijn om die te zien. Martin en Esther komen de 13^e aan in Orlando, ze blijven daar een nachtje en we spreken af ze op de Lamawaje (die in Cape Canaveral ligt) elkaar te ontmoeten. We huren een auto, gaan nog een middagje naar Miami, wat heel leuk is, en vertrekken 14 mei om half 6 richting Cape Canaveral. Het is ruim 4 uurtjes rijden, maar met David Guetta keihard aan hebben we de grootste lol. Aangekomen op de Lamawaje komen ook Martin en Esther net aan en het is een leuk weerzien. We gaan zo dichtbij als toegestaan is (12 mijl) voor anker en we wachten af. Om 14.20 is het zo ver, daar gaat de Atlantis! Wat enorm gaaf om dit te zien zeg! Hoewel we ver weg zijn,kunnen we toch dat enorme vuur zien wat er uit komt en nog lang blijft de rookkolom aan de hemel. 's Avonds rijden we terug naar de boot.We bezoeken ook nog een dag de Everglades, de moerassen van Florida en we gaan op Alligator jacht. En jawel we vinden ze! Je kan er gewoon tussendoor lopen. Je moet weliswaar op het gemaakte pad blijven, maar er staat geen hek om heen en sommige Alligators kun je bijna aanraken.
Een paar dagen later zetten we koers naar Cape Canaveral, dit keer met de boot en een ander doel. Want op maar anderhalf uur rijden van Cape Canaveral ligt... Disney World! We huren opnieuw een auto en vertrekken 's ochtends vroeg. Aangekomen in Disney World worden we efficiënt geholpen met parkeren en nemen we de shuttle bus naar de kassa. Gelukkig hebben we onze kaartjes al online besteld en betaald, dus we kunnen zo doorlopen naar de monorail die ons naar de ingang van het park brengt. Het park is dus zo groot dat er 20 minuten over doet om van de auto naar de ingang van het park te komen. Maar dan heb je ook wel wat! Een prachtig aangekleed park met veel mensen, Disney figuren en de beroemde parade. De attracties zijn prachtig, het is wel een familliepark, dus er zijn geen enge over-de-kop achtbanen, maar wel een aantal leuke kleiner achtbanen. Janel durft overal in, zelfs in de Space mountain! De meeste attracties zin efteling-achtig, met bootjes of karretjes langs prachtige taferelen en poppen. Allemaal een ander Disney verhaal natuurijk. Het hoogtepunt van de dag komt aan het einde. Wanneer het om negen uur helemaal donker is verzamelt iedereen zich om het beroemste kasteel van de wereld voor een fantastische vuurwerk show van ruim 15 minuten! Het is schitterend!

Dit is wel weer genoeg Florida en we gaan weer varen. Nu gaan we op weg naar South Carolina, Charleston. Nou ik kan je één ding zeggen, maar Charleston is de verassing van het jaar, wat een enorm leuke stad is dat! We hadden hele lage verwachtingen, simpelweg omdat we nog nooit van Charleston gehoord hadden. Maar wat een stad! Het doet heel Europees aan, ze hebben van die echte oude, Amerikaanse burgeroorlog huizen. Er is veel groen in de stad en het is ruim opgezet. Ook is het echt een jongeren stad,omdat er een aantal college's zijn. Aan het dock ontmoeten we Taylor, en die woont hier in een studentenhuis. Hij nodigt ons bij hem thuis uit, want ze hebben een houseparty. Daar zeggen wij geen nee tegen! Zo gezegd, zo gedaan en om half elf zijn we op 7- Bee street. We ontmoeten heel veel mensen, iedereen is super aardig en geïnteresseerd en leuk. We gaan daarna naar Kingstreet, de hoofdstraat. Het is een drukte van belang op straat en overal lopen jonge mensen rond, iedereen ziet er prachtig uit en is vrolijk. We hebben, ondanks dat we nog geen 21 zijn, een super leuke avond en we ontmoeten heel veel mensen. Volgende avond gaan we natuurlijk weer uit, maar omdat het zondag is, blijven op Bee street hangen. We worden goede vrienden met Taylor en zijn beste vriend en huisgenootje Austin en tot een uurtje of 4 's nachts blijven hangen. We drinken geen alcohol en het is gewoon gezellig. Maandag avond staan Lara en ik op het punt om film te kijken als Austin ons smst of we zin hebben om samen met hem en Taylor een beetje rond te gaan rijden door Charleston, natuurlijk! We gaan naar het strand, rijden een beetje rond en we kijken Grease. Het zijn zulke aardige jongens. We zien ze gewoon als vrienden, we willen niets van ze en zij niet van ons en zo kunnen we gewoon met elkaar omgaan zonder rare spanningen. Ik ben de laatste tijd zo vaak jongens en mannen tegengekomen die meteen wat van je willen dat het gewoon irritant is, ik wil gewoon gezellig kletsen en film kijken en niets meer!
Dinsdag gaan Lara en ik samen de stad in, we gaan winkelen, ik koop twee nieuwe zonnebrillen en een hele leuke rok, we zitten heerlijk in het park, want het is prachtig weer. We maken foto's van het prachtige Charleston en we vermaken ons heerlijk. Zelfs nadat we al drie maanden op elkaars lip leven en de laatste 7 weken zonder Roeland, kunnen we nog steeds slap ouwehoeren, lachen, melig zijn en samen uit.
Het is dinsdag avond en dat betekend, uit in Charleston! Laar en ik drinken samen een hoop wijn en samen met natuurlijk Austin en Taylor gaan we weer op pad. Helaas gaat om twee uur alles dicht, dus lang uit gaan we niet. Toch liggen we laat in bed en hebben we ons weer prima vermaakt!

Charleston is by far de leukste Amerikaanse stad tot nu toe, en staat hoog in het lijstje met steden van de wereld. Op één blijft altijd Amsterdam, maar de rest vecht om een goed plaatsje!

Ik heb weer vele foto's en filmpjes online staan, dus je bent weer een avond zoet!

Ben benieuwd wat Amerika ons nog meer te brengen heeft! Tot snel!

Hasta La Victoria Siempré!

Na nog een paar dagen in de Dominicaanse Republiek verwaaid te liggen (er is te veel windom te varen) zetten we koers naar Cuba. De DR was wel leuk, Lara en ik zijn nog een dag met de motor (was een moto-taxi) naar een aantal watervallen geweest. Super gaaf om achterop zo'n motor het land te verkennen!! De watervallen bleken een soort canyioningen te zijn. Omdat we laat waren konden we maar 7 van de 27 watervallen bezoeken. Eerst moest je tegen de stroom en watervallen in zwemmen/lopen, daarna gingen we terug springen, glijden en zwemmen, onder begeleiding van een gids uiteraard. Ge-ni-aal!! Het was zo leuk om wat van het binnenland te zien, de Domincaanse Republiek is super mooi!

Maar dan gaan we toch echt op weg naar Cuba, het land van de dictator, Che Guevara, het communisme, de sigaren en de salsa, op weg naar een cultuurschok. Het is ongeveer 315 mijl varen. We doen er twee dagen en twee nachten over, het wachtsysteem dat we draaien is 4-3-3-4, Martin en Lara nemen de eerste wacht van 20.00-0.00 dan Esther en ik van 0.00-03.00 dan Lara en Martin weer van 03.00-06.00 en dan Esther en ik laatste wacht van 06.00-10.00. Dit doen we want de eerste wacht van acht tot twaalf en de laatste wacht van zes tot tien zijn het gemakkelijkst vol te houden, zo krijgen we allemaal zeven uur slaap, een prima regeling voor ons allemaal!

We komen rond een uurtje of negen 's ochtends aan in Cuba, we worden heel vriendelijk geholpen, de arts komt aan boord,customs komt,er komen drugs honden en alles wordt heel strikt gecontroleerd, maar iedereen is o zo vriendelijk! We komen aan de Bahia de Vita (spreek uit 'Bita'). Hier besluiten we een auto-tje te huren om het land te gaan verkennen, we zullen de boot een paar dagen achter laten. De Lamawaie is ook in Bahia de Vita en zij gaan ook met ons mee reizen. De volgende dag vertrekken we meteen met onze royale zeszitter, een Peugeot 206 (Floor moet op schoot) om het land te verkennen, einddoel La Habana!! Omdat we in de middag pas vertrekken en Havana ongeveer 850 km westwaarts ligt overnachten we de eerste nacht in Camagüey in een Casa Particulara. Een Casa Particulara is eigenlijk niet veel meer dan slapen bij de mensen thuis. Helemaal bijzonder, er is een extra slaapkamer en een extra badkamer in het huis en het is gewoon ingericht zoals de rest van het huis, lekker kitsch dus. Omdat er niet zoveel ruimte is per huis, slapen Lara en ik samen in het huis van de een en Martin, Esther en de kids in die van een ander.
Nou moet je je een beetje in de geschiedenis verdiepen om te begrijpen hoe het er in Cuba aan toe gaat, heel in het kort, Cuba is tot 1934 een Amerikaans protectoraat (ofwel Amerika ‘bezet' Cuba), in 1952 wordt Batista voor de tweede keer dictator van het land en daar is Fidel Castro het niet mee eens, hij probeert twee keer coup te plegen en in 1959 slaagt hij erin samen met vrijheidsstrijders als Ché Guevara om de macht over te nemen. Hij is echter communistisch dus Amerika stelt een embargo in. Castro richt in 1965 de Communistische Partij van Cuba op en dat werd de enige toegestane politieke partij, oftewel Castro is een ware dictator geworden. Omdat Amerika een blokkade tegen Cuba heeft ingesteld is het land redelijk geïsoleerd, maar langzaam maar zeker knoopt het land weer banden aan met andere landen. In de jaren 30 en 40 is Cuba enorm welvarend, het is een tweede Miami. Er vertrekken dagelijks 30 vluchten van af Miami airport naar Havana. Dit heeft to gevolg dat er in heel Cuba geweldige oude Amerikaanse auto's rijden en leuke Lada uit de Sovjet tijd.
Om de bevolking in de hand te houden heeft Castro besloten dat de lokale bevolking geen contact onderhouden met toeristen, alleen als dit tot je werk behoort is dat toegestaan. Toch is de lokale bevolking ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Cuba is communistisch, dus alles is van de staat, dus in restaurants is het niet zeldzaam dat de stoelen allemaal genummerd zijn. Cuba is een beetje het land van de vergane glorie, oude gebouwen staan vervallen langs de kant van de weg, want Castro wil er geen geld in steken op om de boel te renoveren. Ook zijn er veel Oostblokachtige flats, die een troostloos beeld geven. Wat wel super leuk is, is dat ook hier alle gebouwen geverfd zijn in prachtige kleuren, wat de boel enorm opvrolijkt.

Na Camagüey zetten we de volgende dag koers naar de hoofdstad, daar aangekomen gaan we naar een prachtig vijf sterren hotel in het centrum van de stad. Hoe het precies zit weet ik niet, maar het komt er op neer dat een hotel keten een hotel mag beginnen in een oud vervallen gebouw als ze het weer volledig renoveren en in oude staat terug brengen, dan mogen ze voor tien jaar het gebouw als hotel gebruiken. Ik weet niet of ze ook nog een deel van hun inkomsten aan de staat moeten afdragen, maar daar zou ik niet verbaasd van staan. We blijven drie nachten in het Hotel en we genieten enorm van de luxe, zoals een bad en een ruim bed, weer eens iets anders dan een boot! De eerste avond gaan Lara en ik samen uit in het echte Cuba, we komen in een bar terecht waar live muziek (salsa enzo)wordt gespeeld en we raken in contact met echte Cubanen. Lara rookt zelfs een sigaar! Ik probeer ook een paar trekjes, maar ik bak er niet zo veel van! Maar ik kan iig zeggen dat ik een paar trekjes van een sigaar heb genomen in Cuba!Als deze bar sluit gaan we nog naar echte dans tent waar we nog de salsa dansen. Iedereen probeert het mij te leren, maar ik kan de pasjes maar niet onthouden. Toch zegt iedereen dat ik het super goed doe en dat ik er echt gevoel voor heb, maar volgens mij ben ik meer een hupsende vuilniszak! Het is in ieder geval super leuk.
We verkennen de hele stad, te voet, te paard met koets en te scootertaxi(soort driezitterachtig ding, zie foto's) we gaan naar het Capitool, schitterend en naar het revolutie museum, super leuk en interessant.

Wat ook zeker een hoogte punt is, is mijn verjaardag! Lara had geregeld dat er om twaalf uur cocktails worden bezorgt en de volgende dag gaan we winkelen. We kopen souvenirs, ik koop van mijn verjaardagsgeld een paar schoenen, en ik krijg van Lara een schattig wit jurkje! 's Middags gaan Esther, Lara, Michelle, Rikke, Imme (Lamawaie) en ik naar een echte balletvoorstelling in de schouwburg. Voor aanvang van de voorstelling klinkt eerst het volkslied en moeten we allemaal staan. De voorstelling is heel mooi, met traditionele Spaanse dansen, echt klassiek ballet en als afsluiter een stuk modern ballet met vijf mannen in ontbloot boven lijf, kwijl, kwijl!

De volgende dag vertrekken we weer naar de boot, we zitten de hele dag in de auto maar het is heel gezellig. Na het inleveren van de auto de dag erna kiezen we het ruime sop voor een tocht van 390 Mijl naar.. Miami!! Het is een prima oversteek van zo'n 50 uur. De eerste dag hebben we heel veel regen en best wat wind, het is voor het eerst dat we wat zwaardere condities hebben, maar de boot houd het prima en de crew is top!

Over Miami en de Verenigde Staten later meer!

En.. heel belangrijk:

Iedereen heel erg bedankt voor alle felicitaties, via mijn blog of per mail! Ik had vandaag voor het eerst sinds 2 weken weer internet en het was super leuk om mijn volle inbox te lezen en alle reacties op rosaopzee!! Heel lief dat jullie eraan gedacht hebben, bedankt!

Sailing to Hartbeat

Anderhalve week geleden heeft Roeland ons verlaten, hij zeilt nu op een Sundernwind 105ft de Atlantische Oceaan over, terug naar Nederland. Misschien komt hij weer terug op een later moment. De laatste week dat Roeland nog aan boord was, hadden wij ook bezoek van oma Lidy, de moeder van Martin. We waren in de Britisch Virgin Islands en we hebben daar heel veel rondgezeild. De BVI’s zijn een geweldig zeilgebied, we hebben hele goede wind gehad, en de afstanden zijn ook best kort, tussen de 5 en 10 nM. Dus konden we ‘s ochtends naar t strand of een dorpje en ‘s middags zeilen, of andersom. Het was super leuk, we hebben onwijs veel van de BVI’s gezien, we hebben zo’n 6 of 7 verschillende eilandjes aangedaan, veel gezwommen en mooi gesnorkeld. Een van de hoogtepunten was Jost van Dyke, een eilandje vernoemt naar een Nederlandse Piraat! Op een winderige dag hebben we een rondje eiland gezeild en echt geknald! Was helemaal super! Waar Jost van Dyke het meeste bekend om staat is de bar Foxy’s, nooit van gehoord? Moet je een keertje heen! Roeland, Lara en ik hebben er nog een knotsgekke avond gehad, die eindigde op de Lancelot, een motorjacht van bevriende crew. Ook hebben we een full moon party meegemaakt op Tortola, zijn we in Sopersholl geweest, zijn illegaal de Amerikaanse grens overgestoken en ga zo maar door. Na nog een laatste mooi avond in Tortola, waar we als enige in een gesloten bar zaten is Roeland naar St. Maarten gevlogen. Een dag later hebben we ook oma Lidy uitgezwaaid en zijn we vertrokken voor een nieuwe etappe van onze reis.
Van Tortola zijn we naar St. Thomas gezeild als tussenstap voor… Puerto Rico! Na nog een stop in Isla Culebra en zo’n 120 mijl verder zijn we aangekomen in San Juan, de hoofdstad van dit geweldige eiland. Wat een bizar fenomeen, een grootte stad! Na ruim 4 maanden is dit de eerste keer dat ik me weer in een metropool bevind, absurd, maar zo lekker. Puerto Rico is een geweldig land, het is een soort deel van de V.S. maar het is super spaans, iedereen is heel erg vriendelijk ook al spreekt ie geen woord engels. Het is zeker een land waar ik naar terug zou willen. Wanneer we aankomen na een mooie tocht in de marina is daar een heel bizarre maar zeer leuke verassing! De Freedom ligt er ook! Wat super leuk om Kevin en Neil weer te zien na 8 weken! (voor de gene die niet weten wie ik bedoel, Kevin en Neil zijn van die gele sportvissersboot, met Kevin zijn we elke nacht uitgegaan in onze St. Maarten tijd) Kevin’s baas is er met zijn zoon en wat vrienden van zijn zoon, dus Kevin is al een paar dagen uitgeweest en weet precies waar we heen moeten, dat is nog eens boffen! Het leukste deel van San Juan is Old San Juan, de oude stad. We gaan twee crazy en hele leuke nachten uit in verschillende kroegen en kleine clubs. Na drie nachten gaan we weer door, we willen begin mei in Miami zijn, dus moeten we een beetje doorvaren. We varen een tocht van 70 nM naar de andere kant van Puerto Rico waar een nachtje voor anker liggen. De volgende ochtend vertrekken we voor nog eens 70 mijl naar de overkant, de Dominicaanse Republiek. Er is geen wind en het is best een saai tochtje, als we rond een uurtje of 7 aankomen blijkt dat we de haven niet intuinen, we steken te diep! Helaas, we moeten 26 mijl zuidelijker naar ankerbaai, dit is de verkeerde kant op en we vinden het allemaal redelijk a-chill! Als we eenmaal voor anker liggen staan we op het punt om naar bed te gaan als we een bezoekje krijgen van een aantal mannen in een vissersboot die, zoals zij zeggen, van de marine zijn. We geloven er niets en ze druipen af, heel erg vaag. We zijn van plan om vroeg te vertrekken omdat we veel moeten varen, maar om een uur ‘s nachts liggen we heel erg te rollen en blijken we een stuk gekrabt te zijn. We zijn er klaar mee en we gaan. Bijna 24 uur later en 210 nM (x 1,8 voor km) verder komen we op plaats van bestemming aan. Het was een lange en vermoeiende toch, maar het was heel erg leuk en gezellig aan boord, we hebben goed gezeild, muziek geluisterd en gelachen. Esther en ik zijn helaas heel erg verbrand in ons gezicht. We hadden ‘s ochtends vanaf een uurtje of acht wacht en het was bewolkt, dus we hadden niet gesmeerd. Maar de zon is er gewoon keihard door heen gegaan. Omdat er ook de hele tijd spray over kwam hadden we een mooie versterkende laag op ons gezicht. Ik had helaas m’n bril op, dus nu heb ik een knalrood, gloeiend gezicht, met twee witte panda ogen! Niet oom aan te zien! (zie zeil foto’s) maarja, dat hoort erbij hè als je niet goed oplet en smeert. ?Nu liggen we in een hele mooi haven met goede faciliteiten, er is een restaurant en Casino naast dus het is ook wel gezellig. Er is helaas we een best grootte swell (golven) die binnenkomt, dus liggen we echt enorm aan de trossen te rukken. Er is voor de komende dagen slecht weer voorspeld, met veel wind. We zullen dus de komende dagen hier wel blijven liggen. Vinden we ook niet zo erg, want na bijna 400 nM in 3 dagen zijn we wel toe aan een beetje rust en ook de boot mag wel weer eens onder handen worden genomen. We gaan geniet van deze rust dagen en daarna.. Op naar Cuba!

Ik zie je in het land van de Sigaren!